54) ابرار برخوردار از عنايت ويژه خداوند:

إنّ الأبرار يشربون من كأس كان مزاجها كافورا* و سقيهم ربّهم شرابا طهورا [1].

انسان (76) 5 و 21

ابراهيم (ع)

ابراهيم (ع) نياى بيش‌ترين پيامبران الهى‌ [2] و بانى بزرگ كعبه است‌ [3] كه از او با اوصاف و القاب نيك ستايش شده و معروف‌ترين آن خليل‌اللهى است. [4] چهاردهمين سوره قرآن به نام وى است و اديان الهى و بزرگِ اسلام، مسيحيت و يهوديت، او را الگوى خويش مى‌دانند؛ به گونه‌اى كه از آن‌ها به عنوان «اديان ابراهيمى (ع)» ياد مى‌شود.

اهمّ عناوين: ابراهيم (ع) و آخرت، ابراهيم (ع) و اسحاق (ع)، ابراهيم (ع) و اسماعيل (ع)، ابراهيم (ع) و امور خارق‌العاده، ابراهيم (ع) و بت‌پرستى، ابراهيم (ع) و بت‌ها، ابراهيم (ع) و حج، ابراهيم (ع) و فرزندان، ابراهيم (ع) و كعبه، ابراهيم (ع) و محمّد (ص)، ابراهيم (ع) و مسلمانان، ابراهيم (ع) و معاد، ابراهيم (ع) و مكّه، ابراهيم (ع) و ملائكه، ابراهيم (ع) و نماز، احتجاج‌هاى ابراهيم (ع)، استغفار ابراهيم (ع)، امتيازات ابراهيم (ع)، اهل‌كتاب و ابراهيم (ع)، برائت ابراهيم (ع)، برخوردهاى ابراهيم (ع) (با بت‌پرستان، با خورشيدپرستان، با مشركان)، بشارت به ابراهيم (ع)، پاداش ابراهيم (ع)، پيروان ابراهيم (ع)، تبليغ ابراهيم (ع)، ترس ابراهيم (ع)، خداشناسى ابراهيم (ع)، دعاهاى ابراهيم (ع)، دعوت ابراهيم (ع)، دين ابراهيم (ع)، رسالت ابراهيم (ع)، عطاياى خدا به ابراهيم (ع)، فضايل ابراهيم (ع)، مسئوليّت‌هاى ابراهيم (ع)، مقامات ابراهيم (ع)، نسل ابراهيم (ع)، هجرت ابراهيم (ع).

آرامش ابراهيم (ع)

1) احساس آرامش قلبى ابراهيم (ع) بر اثر ايمان به خداى يكتا:

وكيف أخاف مآ أشركتم ولاتخافون أنّكم أشركتم باللّه ما لم ينزّل به عليكم سلطنا فأىّ الفريقين أحقّ بالأمن إن كنتم تعلمون‌* الّذين ءامنوا ولم يلبسوا إيمنهم بظلم أولئك لهم الأمن ....

انعام (6) 81 و 82

2) درخواست ابراهيم از خداوند براى مشاهده احياى مردگان جهت اطمينان يافتن وى:

وإذ قال إبرهيم‌ربّ أرنى كيف تحى الموتى‌ قال أولم تؤمن قال بلى‌ ولكن لّيطمئنّ قلبى قال فخذ أربعة مّن الطّير فصرهنّ إليك ....

بقره (2) 260

3) آرامش قلبى ابراهيم (ع) پس از شناخت رسولان الهى:

و لقد جاءت رسلنا ابرهيم بالبشرى‌ قالوا سلما قال سلم ...* فلمّا رءا ايديهم لاتصل اليه نكرهم و اوجس منهم خيفة قالوا لاتخف انّا ارسلنا الى‌ قوم لوط

[1] از اينكه آيه شريفه كار نوشاندن را به خداوند نسبت داده است مى‌توان به برداشت ياد شده پى برد.

[2] انعام، 6/ 84.

[3] بقره، 2/ 127

[4] نساء، 4/ 125.