[1] اينكه مقربان، كه خود مقامى والا نزد خداوند دارند، كتاب
ابرار را مشاهده مىكنند، مىتواند حكايت از جايگاه رفيع آن نمايد.
[2] براساس روايات منقول از شيعه و اهلسنت آيات ياد شده درباره
روزه نذرى و اطعام على (ع) و فاطمه (ع) جهت شفاى حسن و حسين (ع) نازل شد.
(مجمعالبيان؛ الكشّاف، ذيل آيه)
[3] واژه «بررة» كه جمع «بر» است فقط درباره فرشتگان آمده و اين
تعبير، از واژه «ابرار» رساتر است، زيرا ابرار جمع «بار» است و بررة جمع بر، و بر
از بار رساتر است، چنانچه عدل از عادل. (مفردات راغب)
[4] «علّيّون» را مىتوان بر درجات عالى و منازل قرب به خداى
سبحان منطبق نمود.
[5] تعبير از «ابرار» به «عباداللَّه» بيانگر برداشت فوق است. (الميزان،
ذيل آيه)