أفرءيتم الماء الذى تشربون* ءأنتم أنزلتموه من المزن أم نحن المنزلون.
واقعه (56) 68 و 69
و أنزلنا من المعصرت ماء ثجّاجا.
نبأ (78) 14
نيز---) آب، باران
ابراء
ابراء (از ماده «بَرء»، به معناى آفريدن و نيز به معناى دور شدن و
بركنار ماندن از چيزى است [2]) در اصطلاح فقه انشايى است كه مضمون آن اسقاط ذمّه مديون، يا تمليك
طلبكارى به اوست. [3]
در اين مدخل معناى اصطلاحى آن مورد نظر است.
[4] از حضرت صادق (ع) درباره مردى پرسيده شد كه دَين مدّت دارى
برگردن او است و طلبكار به او مىگويد: اگر فلان مقدارش را به صورت نقد بدهى، تو
را از بقيّه آن ابرا مىكنم. امام (ع) فرمود: اشكالى ندارد؛ چون بر مبلغ نيفزوده
است. خداوند مىفرمايد: فلكم رؤس اموالكم لاتظلمون و لاتظلمون». (وسائلالشيعه، ج
18، ص 448)
(5) برداشت فوق از عبارت
«... و ان تصدقوا ...» استفاده مىشود كه به معناى گذشتن از بدهكارى شخص بدهكار
است كه در پرداخت بدهى خويش عسر دارد. (مجمعالبيان، ذيل آيه)
[6] عبارت «خير لكم» اشاره به ثواب اخروى دارد. (جامعالبيان، ذيل
آيه)