14) حمل ابرهاى سنگين و باران‌زا به وسيله باد و راندن آن به سرزمين‌هاى خشك و مرده:

و هو الّذى يرسل‌الرّيح بشرا بين يدى رحمته حتّى‌ إذا أقلّت سحابا ثقالًا سقنه لبلد مّيّت ....

اعراف (7) 57

15) ريزش آب فراوان و پى در پى از ابرهاى باران‌زا:

... وأرسلنا السّمآء عليهم مّدرارا .... [1]

انعام (6) 6

... يرسل السّمآء عليكم مّدرارا ....

هود (11) 52

يرسل السّماء عليكم مّدرارا.

نوح (71) 11

و أنزلنا من المعصرت ماء ثجّاجا. [2]

نبأ (78) 14

16) سوگند خداوند به ابرهاى حامل باران و باران‌زا:

والذَّريت ذروا* فالحملت وقرا. [3]

ذاريات (51) 1 و 2

17) گسترش ابرهاى باران‌زا در آسمان به وسيله باد:

اللّه الّذى يرسل الرّيح فتثير سحابا فيبسطه فى السّماء كيف يشاء ويجعله كسفا فترى الودق يخرج من خلله ....

روم (30) 48

18) خداوند، نازل‌كننده باران از ابرها:

... وأنزل من السّماء ماء .... [4]

بقره (2) 22

... وأرسلنا السّمآء عليهم مّدرارا ....

انعام (6) 6

... يرسل السّمآء عليكم مّدرارا ....

هود (11) 52

... فأنزلنا من السّمآء مآء فأسقينكموه ....

حجر (15) 22

... كمآء أنزلنه من السّمآء ....

كهف (18) 45

و اللّه الّذى أرسل الرّيح فتثير سحابا فسقنه إلى‌ بلد مّيّت ....

فاطر (35) 9

ألم تر أنّ اللّه أنزل من السّماء ماء ....

فاطر (35) 27

أفرءيتم الماء الّذى تشربون‌* ءأنتم أنزلتموه من المزن أم نحن المنزلون.

واقعه (56) 68 و 69

يرسل السّماء عليكم مّدرارا.

نوح (71) 11

وأنزلنا من المعصرت ماء ثجّاجا. [5]

نباء (78) 14

ابرهاى بى‌باران‌

19) ناسپاسى برخى انسان‌ها با مشاهده ابرهاى بى‌باران:

و لئن أرسلنا ريحا فرأوه مصفرّا لّظلّوا من بعده يكفرون. [6]

روم (30) 51

ابرهاى يخى‌

20) وجود ابرهاى يخى در آسمان:

ألم تر أنّ اللّه يزجى سحابا ثمّ يؤلّف بينه ثمّ‌

[1] . در «السّماء» دو احتمال وجود دارد: 1. ابر؛ 2. فضاى بالا. برداشت، بنا بر احتمال اوّل است. «مدرار» در آيه، از اسماء مبالغه و به معناى فراوان است. (مجمع‌البيان، ذيل آيه)

[2] . كلمه «مُعصرات» (جمع «معصر» از ريشه «عصر» به معناى «فشار») به ابرهاى باران‌زا اشاره دارد. كلمه «ثجّاج» صيغه مبالغه و به معناى ريزش با فشار، فراوان و پى‌درپى است. (مجمع‌البيان، ذيل آيه)

[3] برداشت، براساس روايتى از على (ع) است كه «الحاملات» را ابر معنا كرده است. (نورالثقلين، ذيل آيه) «وقراً» به معناى بار سنگين، و در اين‌جا مقصود از آن باران‌زايى ابرها است. (مجمع‌البيان، ذيل آيه)

[4] مقصود از «السماء»، «ابر» است. (مجمع‌البيان، ذيل آيه)

[5] برخى از اهل‌لغت گفته‌اند: «معصر» يعنى ابرى كه زمان ريزش باران از آن فرارسيده باشد. (لسان‌العرب)

[6] مرجع ضمير «فرأوه» احتمال دارد «سحاب» در آيه 48 باشد و ابر در صورتى كه زرد باشد بى‌باران است (مجمع‌البيان، ذيل آيه) و به گفته راغب در مفردات محتمل است مصفراً از صفر به معناى توخالى بوده باشد كه در اين صورت نيز مطلب فوق قابل استفاده است.