انفال (8) و 1 محمّد (ص) (47) را درباره تأمين غذاى سپاه شرك در جنگ
بدر، [1] آيه 17 انفال (8) را درباره قتل ابىّ
به دست پيامبر 9، [2] آيه 54 كهف (18) را در مورد مجادله او
درباره وحى و خداوند [3]
و آيه 30 انفال (8) را در مشاركت وى براى از ميان برداشتن رسول خدا در توطئه
دارالنّدوه [4] ذكر كردهاند.
ابىّ بن كعب
ابىّ بن كعب، از انصار، قبيله خزرج و از كاتبان وحى است. [5] براساس قولى، آيه 12 نور (24) در پى
آن فرود آمد كه وى و همسرش ماجراى افك را بهتانى بيش ندانستند. [6] نقل شده: آيه 110 آل عمران (3) نيز در
ردّ پندار يهوديانى كه دين خود را برتر معرّفى كردند، نازل شد، و ابىّ و مسلمانانرا
بهترين امّت برشمرد. [7]
اتّحاد
اتّحاد، يعنى همبستگى و همرأيى.
[8] اين موضوع، از ديدگاه اجتماعى مورد نظر است و مقصود از آن، همسويى
در عقايد، آرا و كارها است. در اين مدخل از واژههاى «جمع»، «حزب»، «عُصْبة»،
«كافّه»، «لاتفرّقوا»، «لاتنازعوا» و «واحدة» استفاده شده است.