برخى مفسّران، ذيل آيه 95 حجر (15)، وى را از استهزاكنندگان
برشمردهاند. [1] نيز آيات 90 تا 93 اسراء (17)، [2] و آيات 7 و 8 فرقان (25) [3] را درباره بهانهجويى او و ديگر
مشركان و آيات 6 و 7 سوره ص (38) [4] را درباره تكذيب پيامبر (ص) از سوى وى دانستهاند. از نظر برخى،
آيات 1 و 2 قمر (54)، [5]
1 و 2 عصر (103) [6] و سوره كافرون (109) [7] نيز درباره او نازل شده است.
ابوسفيان
ابوسفيان، صخر بن حرب، بزرگ بنىاميّه و از سران مشرك مكّه است. [8] برخى مفسّران، نزول آيه 104 نساء را
در پى به سخره گرفتن پيامبر (ص) و تضعيف مسلمانان در جنگ احد از سوى وى، [9] آيه 30 انفال (8) را درباره توطئه
ابوسفيان و ديگر سران كفر در دارالنّدوه براى قتل، تبعيد يا زندانى كردن رسول خدا، [10] 36 انفال (8) را درباره اجير كردن
افراد براى كارزار با پيامبر (ص)، [11] آيات 90 تا 93 اسراء (17) و 12 دخان (44) را در مورد خواستههاى
نامعقول او و ديگر سران شرك از رسول خدا براى رفع قحطى از اهل مكّه، [12] آيه 3 سبأ (34) را درباره انكار
قيامت [13] و آيات 1 و 2 ماعون (107) را درباره
تكذيب روز جزا و راندن يتيم از خود دانستهاند.
[14]
ابوسَلَمه مَخزومى
ابوسلمه مخزومى، عبداللَّه بن عبدالاسد از قريش، برادر رضاعى پيامبر
(ص)، از مهاجران حبشه و از بدريّون است. [15] از نظر برخى مفسّران، منظور از فرد هدايت يافته در آيه 15 اسراء
(17)، ابوسلمه است. [16]
نيز نزول آيات 58 و 59 حج (22) درباره شهادت وى، و آيه 40 فصلت (41) در مورد عاقبت
به خيرى او