همين سوره را درباره ترديد او و جمعى ديگر از مؤمنان براى شركت در
جنگ تبوك دانستهاند. [1]
ابودُجانه انصارى
ابودجانه انصارى، سماك بن (اوس) بن خَرَشه از قبيله خزرج، تيره بنى
ساعده و از ثابتقدمان در جنگ احد است. [2] برخى مفسّران، نزول آيه 152 تا 155 آلعمران (3) [3] و آيه 4 صف (61)
[4] را درباره پايدارى وى در جنگ و آيه 54 و 55 قمر (53) را در همنشينى
وى با پيامبر (ص) دانستهاند. [5] آيه 90 مائده (5) نيز در شأن وى و شمارى ديگر از صحابه نازل شده
است. [6]
ابودَحْداح انصارى
ابودحداح انصارى، از ترغيبكنندگان انصار به پايدارى در برابر مشركان
در غزوه احد است. [7] گويند: آيه 222 بقره (2) در پى پرسش
وى از پيامبر (ص) درباره حكم آميزش با زنان حائض،
[8] آيه 245 بقره (2) در مورد صدقه دادن بهترين نخلستانش [9] و نيز آيات 10 و 11 اعلى (87) [10] و 5 تا 7 ليل/ 92 درباره وى نازل شده
است.
ابودرداء انصارى
ابودرداء انصارى، عويمر بن زيد از قبيله خزرج و از معلّمان قرآن است. [11] براساس نقلى، آيات 92 و 94 نساء (4)
را درباره وى دانستهاند كه چوپانى را پس از اقرار به اسلام كشت. [12] نيز برخى مفسّران، ابودرداء را يكى از
افراد محتمل در شأن نزول آيات 65 توبه (9) [13] و 29 مطففين (83) [14] دانستهاند.