135. دعوت به پرستش خداى يگانه و باور داشتن معاد، عامل نسبت دادن
گمراهى به نوح عليه السلام از سوى اشراف قومش:
لَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً إِلى قَوْمِهِ فَقالَ يا قَوْمِ اعْبُدُوا
اللَّهَ ما لَكُمْ مِنْ إِلهٍ غَيْرُهُ إِنِّي أَخافُ عَلَيْكُمْ
[1] . «فاتن» يعنى كسى كه به گمراهى فرا مىخواند و آن را زيبا
جلوه مىدهد. (مجمعالبيان، ج 7-/ 8، ص 719؛ لسانالعرب، ج 13، ص 318، «فتن»)
[2] . مقصود از «طائفة منهم» مشركان است. (مجمعالبيان، ج 3-/ 4، ص
167)
[3] . در شأن نزول آيه «و من الناس من يشترى لهو الحديث» گفته شده
كه نضر بن حارث براى تجارت به فارس مىرفت و داستانها و اخبار عجم را مىخريد و
جهت ممانعت قريش از گوش دادن به قرآن براى آنان نقل مىكرد. (همان، ج 7-/ 8، ص
490؛ التبيان، ج 8، ص 271)