«عبّاد بن بِشر بن وَقْش انصارى» از تيره بنىاشهل و از بدريّون و
از شهداى معركه يمامه بود.[1] برخى از مفسّران، در شأن نزول آيه 222 بقره (2) وى را از جمله
سؤالكنندگان از حكم آميزش با زنان در حال حيض دانستهاند كه با نزول آيه، مؤمنان
از آميزش در حال حيض نهى شدند.[2]
عبادت
عبادت، نهايت تذلّل و كوچكى است و تنها كسى شايسته و مستحقّ چنين
عبادتى است كه نهايت تفضّل و بخشش را داشته باشد و او جز خداوند، كسى نيست.[3] در اين مدخل از مشتقّات «عبد»،
«دعاء» و «نسك» استفاده شده است.
اهمّ عناوين: عبادت خدا و عبادت غير خدا.
پيشينه عبادت
1. وجود روحيّه پرستش و عبادت، از دير باز در انسانها: