11. اظهار طمع و اميد ساحران مؤمن به موسى، به برخوردارى از غفران و آمرزش الهى، به حالت درخواست و دعا:

إِنَّا نَطْمَعُ أَنْ يَغْفِرَ لَنا رَبُّنا خَطايانا أَنْ كُنَّا أَوَّلَ الْمُؤْمِنِينَ.

شعراء (26) 51

12. مؤمنان به آيات خدا، دعا كنندگان به درگاه خداوند همراه با خوف و طمع:

تَتَجافى‌ جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضاجِعِ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفاً وَ طَمَعاً وَ مِمَّا رَزَقْناهُمْ يُنْفِقُونَ.

سجده (32) 16

13. لزوم دعا به درگاه خداوند، همراه با طمع و خوف:

وَ لا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ بَعْدَ إِصْلاحِها وَ ادْعُوهُ خَوْفاً وَ طَمَعاً إِنَّ رَحْمَتَ اللَّهِ قَرِيبٌ مِنَ الْمُحْسِنِينَ.

اعراف (7) 56

طمع كافران‌

--) همين مدخل، عوامل طمع، مال‌

طمع مال‌اندوزى‌

--) همين مدخل، عوامل طمع، مال‌

طمع مسلمانان صدر اسلام‌

14. طمع داشتن مسلمانان صدر اسلام، به ايمان آوردن علماى بنى‌اسرائيل تحريفگر به اسلام:

أَ فَتَطْمَعُونَ أَنْ يُؤْمِنُوا لَكُمْ وَ قَدْ كانَ فَرِيقٌ مِنْهُمْ يَسْمَعُونَ كَلامَ اللَّهِ ثُمَّ يُحَرِّفُونَهُ مِنْ بَعْدِ ما عَقَلُوهُ وَ هُمْ يَعْلَمُونَ.

بقره (2) 75

طمع مسيحيان‌

--) همين مدخل، طمع همراهى با صالحان‌

طمع وليد بن مغيره‌

15. طمع و افزون‌خواهى وليد بن مغيره، به رغم برخوردارى از مال فراوان و فرزندان هميشه حاضر و امكانات زندگى:

ذَرْنِي وَ مَنْ خَلَقْتُ وَحِيداً وَ جَعَلْتُ لَهُ مالًا مَمْدُوداً وَ بَنِينَ شُهُوداً وَ مَهَّدْتُ لَهُ تَمْهِيداً ثُمَّ يَطْمَعُ أَنْ أَزِيدَ. [1]

مدّثر (74) 11-/ 15

16. بى‌نتيجه بودن حرص و طمع وليد بن مغيره:

ذَرْنِي وَ مَنْ خَلَقْتُ وَحِيداً وَ جَعَلْتُ لَهُ مالًا مَمْدُوداً وَ بَنِينَ شُهُوداً مَهَّدْتُ لَهُ تَمْهِيداً ثُمَّ يَطْمَعُ أَنْ أَزِيدَ كَلَّا إِنَّهُ كانَ لِآياتِنا عَنِيداً سَأُرْهِقُهُ صَعُوداً.

مدّثر (74) 11-/ 17

17. طمع‌ورزى وليد بن مغيره، در به چنگ آوردن ثروت و قدرت بيشتر، خصلتى ناپسند:

ذَرْنِي وَ مَنْ خَلَقْتُ وَحِيداً وَ جَعَلْتُ لَهُ مالًا مَمْدُوداً وَ بَنِينَ شُهُوداً وَ مَهَّدْتُ لَهُ تَمْهِيداً ثُمَّ يَطْمَعُ أَنْ أَزِيدَ.

مدّثر (74) 11-/ 15

طمع همراهى با صالحان‌

18. مسيحيان مؤمن به قرآن و پيامبر، اعلان‌كننده طمع خود براى ورود به بهشت همراه با صالحان:

وَ ما لَنا لا نُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ ما جاءَنا مِنَ الْحَقِّ وَ نَطْمَعُ أَنْ يُدْخِلَنا رَبُّنا مَعَ الْقَوْمِ الصَّالِحِينَ. [2]

مائده (5) 84

[1] . آيات ياد شده در مورد وليد بن مغيره مخزومى نازل شده است. (روح‌المعانى، ج 16، جزء 29، ص 209)

[2] . به قرينه سياق و مفاد آيه 82، آيه 84 گفتار مسيحيان‌است‌