[1] . «وعظهم» يعنى با ترساندن آنان از كيفر و عقاب خداوند و ...
آنان را پند بده. (جامعالبيان، ج 4، جزء 5، ص 216)
[2] . آوردن اسم موصول جمع [در آيه 60] با اينكه مقصود از آن، واحد
است، براى اين است كه مقام، مقام توبيخ است. (تفسير التحريروالتنوير، ج 3، جزء 5،
ص 104)
[3] . «يعلم اللّه ما فى قلوبهم» يعنى خداوند آگاه است كه آنان
[منافقان] خواهان قضاوت و داورى طاغوتاند. (جامعالبيان، ج 4، جزء 5، ص 215)
[4] . «إن أردنا إلّاإحساناً» يعنى از مراجعه به غير تو براىداورى
قصد ما تنها سبك كردن زحمت تو [پيامبر صلى الله عليه و آله] و احسان به دشمنان
است. (مجمع البيان، ج 3-/ 4، ص 103)
[5] . «توفيقاً» يعنى آشتى و الفت [ميان طاغوتيان و پيامبر صلى
الله عليه و آله]. (همان)