[1] . مقصود از توبه خداوند، شمول نعمت و رحمت او نسبت به عبد است.
(الميزان، ج 4، ص 281)
[2] . با توجّه به «الحيوة الدّنيا» مقصود از «حسن المأب» آخرت است
كه با توجّه به آن مىتوان گفت: پيروى از شهوات، مانع نيل انسان به فرجام نيك و
نعمتهاى بهشتى است
[3] . «غى» به معناى گمراهى است. (ترتيب العين، ج 2، ص 1363) در
جمله «يلقون غيا» به قرينه آيه بعد [يدخلون الجنّة] مضافى در تقدير است؛ يعنى
«يلقون جزاء غيهم» آنان سزاى گمراهى خود را كه جهنّم و عذاب است خواهند ديد.
(مجمعالبيان، ج 5-/ 6، ص 803)