32. شهادت‌طلبى برخى از مؤمنان صدر اسلام:

وَ لَقَدْ كُنْتُمْ تَمَنَّوْنَ الْمَوْتَ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَلْقَوْهُ فَقَدْ رَأَيْتُمُوهُ وَ أَنْتُمْ تَنْظُرُونَ.

آل‌عمران (3) 143

رَبَّنا إِنَّنا سَمِعْنا مُنادِياً يُنادِي لِلْإِيمانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّكُمْ فَآمَنَّا ... فَالَّذِينَ هاجَرُوا وَ أُخْرِجُوا مِنْ دِيارِهِمْ وَ أُوذُوا فِي سَبِيلِي وَ قاتَلُوا وَ قُتِلُوا ....

آل‌عمران (3) 193 و 195

قُلْ هَلْ تَرَبَّصُونَ بِنا إِلَّا إِحْدَى الْحُسْنَيَيْنِ‌ ....

توبه (9) 52

مِنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجالٌ صَدَقُوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضى‌ نَحْبَهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ وَ ما بَدَّلُوا تَبْدِيلًا.

احزاب (33) 23

33. استقبال مؤمنان شكنجه شده به دست اصحاب اخدود، از شهادت و كشته شدن در راه خدا:

قُتِلَ أَصْحابُ الْأُخْدُودِ النَّارِ ذاتِ الْوَقُودِ إِذْ هُمْ عَلَيْها قُعُودٌ وَ هُمْ عَلى‌ ما يَفْعَلُونَ بِالْمُؤْمِنِينَ شُهُودٌ وَ ما نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلَّا أَنْ يُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ.

بروج (85) 4-/ 8

34. استقبال آسيه از شهادت و كشته شدن در راه خدا:

وَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِلَّذِينَ آمَنُوا امْرَأَتَ فِرْعَوْنَ إِذْ قالَتْ رَبِّ ابْنِ لِي عِنْدَكَ بَيْتاً فِي الْجَنَّةِ وَ نَجِّنِي مِنْ فِرْعَوْنَ وَ عَمَلِهِ وَ نَجِّنِي مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ.

تحريم (66) 11

35. استقبال امام على عليه السلام از شهادت در راه خدا:

وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ وَ اللَّهُ رَؤُفٌ بِالْعِبادِ. [1]

بقره (2) 207

36. اشتياق برخى مسلمانان صدر اسلام، به شهادت و رهسپارى به سوى قتلگاه خويش:

وَ لَقَدْ كُنْتُمْ تَمَنَّوْنَ الْمَوْتَ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَلْقَوْهُ فَقَدْ رَأَيْتُمُوهُ وَ أَنْتُمْ تَنْظُرُونَ.

آل‌عمران (3) 143

... قُلْ لَوْ كُنْتُمْ فِي بُيُوتِكُمْ لَبَرَزَ الَّذِينَ كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقَتْلُ إِلى‌ مَضاجِعِهِمْ‌ ... [2]

آل‌عمران (3) 154

اسوه‌هاى شهادت‌

37. آسيه، الگويى نيكو براى مؤمنان، در شهادت‌طلبى:

وَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِلَّذِينَ آمَنُوا امْرَأَتَ فِرْعَوْنَ إِذْ قالَتْ رَبِّ ابْنِ لِي عِنْدَكَ بَيْتاً فِي الْجَنَّةِ وَ نَجِّنِي مِنْ فِرْعَوْنَ وَ عَمَلِهِ وَ نَجِّنِي مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ.

تحريم (66) 11

امتحان با شهادت‌

38. جان دادن در راه خدا، وسيله‌اى براى آزمون مؤمنان:

وَ لا تَقُولُوا لِمَنْ يُقْتَلُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْواتٌ‌ ...

وَ لَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْ‌ءٍ ... وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَمْوالِ وَ الْأَنْفُسِ‌ ... [3]

بقره (2) 154 و 155

لَتُبْلَوُنَّ فِي أَمْوالِكُمْ وَ أَنْفُسِكُمْ‌ ... [4]

ال‌عمران (3) 186

[1] . در روايتى از امام باقر عليه السلام آمده آيه ياد شده در مورد على عليه السلام نازل شده، آن زمان كه حاضر شد به جاى رسول خدا صلى الله عليه و آله در بستر حضرت بخوابد و جان خود را فدا كند. (البرهان، ج 1، ص 206، ح 7)

[2] . آيه كريمه خروج براى شهادت را به خود مبارزان‌نسبت داده است تا اشاره به اشتياق آنان به شهادت كند. (مجمع‌البيان، ج 1-/ 2، ص 863)

[3] . مقصود از «نقص الأنفس» كشته شدن در راه خدا است. (همان، ص 436)

[4] . از مصاديق «أنفسكم» كشته شدن در راه خدا است. (همان، ص 903)