22. جواز ضرر زدن به دشمن (با قطع درختان) بجهت خوار كردن آنان:

ذلِكَ بِأَنَّهُمْ شَاقُّوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ مَنْ يُشَاقِّ اللَّهَ فَإِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقابِ‌ ما قَطَعْتُمْ مِنْ لِينَةٍ أَوْ تَرَكْتُمُوها قائِمَةً عَلى‌ أُصُولِها فَبِإِذْنِ اللَّهِ وَ لِيُخْزِيَ الْفاسِقِينَ.

حشر (59) 4 و 5

اسراف در ضرر

23. اسراف و زياده روى در ضرر بر خويشتن (گناه)، مانع تقرّب انسان به خداوند:

قُلْ يا عِبادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلى‌ أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعاً ....

زمر (39) 53

اقرار به ضرر

24. اقرار انسان بر ضرر خويش، نافذ و داراى اعتبار قانونى:

... وَ لْيُمْلِلِ الَّذِي عَلَيْهِ الْحَقُ‌ ... [1]

بقره (2) 282

... كُونُوا قَوَّامِينَ بِالْقِسْطِ شُهَداءَ لِلَّهِ وَ لَوْ عَلى‌ أَنْفُسِكُمْ‌ ....

نساء (4) 135

امتحان با ضرر

--) همين مدخل، فلسفه ضرر

اولى‌الضّرر

--) همين مدخل، ضرر ديدگان‌

بدهى ضررى‌

--) همين مدخل، احكام ضرر

بى‌ضررى شراب بهشتى‌

25. شراب بهشتيان، به دور از هرگونه ضرر و زيان و پيامد ناگوار:

يُطافُ عَلَيْهِمْ بِكَأْسٍ مِنْ مَعِينٍ‌ لا فِيها غَوْلٌ وَ لا هُمْ عَنْها يُنْزَفُونَ. [2]

صافّات (37) 45 و 47

تشخيص ضرر

26. كفر، مانع شناخت ضرر و نفع حقيقى انسان:

وَ لا يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّما نُمْلِي لَهُمْ خَيْرٌ لِأَنْفُسِهِمْ إِنَّما نُمْلِي لَهُمْ لِيَزْدادُوا إِثْماً وَ لَهُمْ عَذابٌ مُهِينٌ.

آل‌عمران (3) 178

27. عدم تشخيص درست نفع و ضرر، سبب بخل ورزى در انفاق عطاياى خداوندى:

وَ لا يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ يَبْخَلُونَ بِما آتاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ هُوَ خَيْراً لَهُمْ بَلْ هُوَ شَرٌّ لَهُمْ سَيُطَوَّقُونَ ما بَخِلُوا بِهِ يَوْمَ الْقِيامَةِ ....

آل‌عمران (3) 180

28. حبّ و علاقه به چيزى مانع از شناخت ضرر آن:

كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتالُ وَ هُوَ كُرْهٌ لَكُمْ وَ عَسى‌ أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئاً وَ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَ عَسى‌ أَنْ تُحِبُّوا شَيْئاً وَ هُوَ شَرٌّ لَكُمْ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ.

بقره (2) 216

29. آگاهى از حقايق پنهانى (داشتن علم غيب)، سبب شناخت امور مضر و خوب:

قُلْ لا أَمْلِكُ لِنَفْسِي نَفْعاً وَ لا ضَرًّا إِلَّا ما شاءَ اللَّهُ‌

[1] . «وليملل الذى» يعنى مديون به زبان خود عليه خود اقرار نمايد تا آنچه مديون است معلوم شود و پس از آن نوشته شود. (مجمع‌البيان، ج 1-/ 2، ص 682؛ روح‌البيان، ج 1، ص 441)

[2] . برداشت مذكور از مفهوم مخالف آيه شريفه به دست مى‌آيد، چون واژه «غول» به معناى خراب و فاسد كردن چيزى به طور غير محسوس است (مفردات، ص 619، «غول») و اين خرابى و فساد شراب از بين بردن درك عقل است و اين همان ضرر به عقل است و شراب بهشتى اين خاصيّت را ندارد