صداى محمّد صلى الله عليه و آله‌

82. درك نكردن كفرپيشگان از دعوت پيامبر صلى الله عليه و آله جز صدا و فرياد:

وَ مَثَلُ الَّذِينَ كَفَرُوا كَمَثَلِ الَّذِي يَنْعِقُ بِما لا يَسْمَعُ إِلَّا دُعاءً وَ نِداءً ... [1]

بقره (2) 171

صداى مشركان‌

83. اعلام مشركان در قيامت با صداى بلند، براى گواهى ندادن آنان به شريك داشتن خدا:

... وَ يَوْمَ يُنادِيهِمْ أَيْنَ شُرَكائِي قالُوا آذَنَّاكَ ما مِنَّا مِنْ شَهِيدٍ.

فصّلت (41) 47

صداى ملائكه‌

84. صدا زدن كافران از جانب ملائكه، جهت بيان بغض شديد خداوند نسبت به آنان:

إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا يُنادَوْنَ لَمَقْتُ اللَّهِ أَكْبَرُ مِنْ مَقْتِكُمْ أَنْفُسَكُمْ إِذْ تُدْعَوْنَ إِلَى الْإِيمانِ فَتَكْفُرُونَ. [2]

غافر (40) 10

85. پيام‌رسانى ملائكه به زكريّا عليه السلام از طريق ايجاد صدا:

هُنالِكَ دَعا زَكَرِيَّا رَبَّهُ‌ ... فَنادَتْهُ الْمَلائِكَةُ ....

آل‌عمران (3) 38 و 39

صداى منادى خدا

86. صدا زدن بهشتيان با فرياد بلند از سوى منادى الهى در بهشت، درباره سبب وراثت بهشت از سوى آنان:

... وَ نُودُوا أَنْ تِلْكُمُ الْجَنَّةُ أُورِثْتُمُوها بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ.

اعراف (7) 43

87. اعلام گرفتارى ظالمان به لعنت خداوند با صداى بلند، از جانب ندادهنده‌اى در قيامت:

وَ نادى‌ أَصْحابُ الْجَنَّةِ أَصْحابَ النَّارِ أَنْ قَدْ وَجَدْنا ما وَعَدَنا رَبُّنا حَقًّا فَهَلْ وَجَدْتُمْ ما وَعَدَ رَبُّكُمْ حَقًّا قالُوا نَعَمْ فَأَذَّنَ مُؤَذِّنٌ بَيْنَهُمْ أَنْ لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ.

اعراف (7) 44

صداى منافقان‌

88. استمداد منافقان با صدايى بلند از مؤمنان در قيامت، براى نجات از عذاب:

يَوْمَ يَقُولُ الْمُنافِقُونَ وَ الْمُنافِقاتُ لِلَّذِينَ آمَنُوا انْظُرُونا نَقْتَبِسْ مِنْ نُورِكُمْ‌ ... يُنادُونَهُمْ أَ لَمْ نَكُنْ مَعَكُمْ‌ ....

حديد (57) 13 و 14

89. قابل شناسايى بودن منافقان براى پيامبر صلى الله عليه و آله از روى آهنگ صدايشان:

أَمْ حَسِبَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ أَنْ لَنْ يُخْرِجَ اللَّهُ أَضْغانَهُمْ‌ وَ لَوْ نَشاءُ لَأَرَيْناكَهُمْ‌

[1] . «نعق» صداى كلاغ بدون حركت گردن و كشيدن آن و اگر صدا كند در حالى كه گردنش را كشيده و حركت دهد به آن «نعب» گويند. «ينعق» يعنى صدا مى‌دهد. به صداهايى كه چوپان براى راندن حيوانات ايجاد مى‌كند، نيز «نعق» مى‌گويند. (مجمع‌البيان، ج 1-/ 2، ص 462) يك احتمال در تفسير آيه اين است كه كافران به گوسفندان تشبيه شده باشند؛ يعنى همان طور كه گوسفند از امر و نهى و سخنان چوپان جز سر و صدايى كه به گوشش مى‌خورد چيزى درك نمى‌كند، كافران نيز از سخنان پيامبر صلى الله عليه و آله فقط صدايى مى‌شنوند، ولى مطالب را نمى‌فهمند. (الكشّاف، ج 1، ص 214) روايتى از امام باقر عليه السلام مؤيّد همين معناست. (مجمع‌البيان، ج 1-/ 2، ص 463)

[2] . فاعل «يناديهم» ملائكه‌اند. (مجمع‌البيان، ج 7-/ 8، ص 803)