[1] . نقل شده: آيه مزبور زمانى نازل شده كه گروهى از اشراف قريش
در حالى كه جمعى از صحابه فقير از جمله: صهيب، خباب، بلال و عمّار در محضر
رسولاكرم صلى الله عليه و آله بودند به آن حضرت پيشنهاد كردند اگر آنان را از خود
طرد كند پيرو او خواهند شد. (مجمعالبيان، ج 3-/ 4، ص 472) نظير همين شأن نزول ذيل
آيه 28 كهف
(18) آمده است. (مجمعالبيان، ج 5-/ 6، ص 717-/ 718)
[2] . مقصود از «تاب» در آيه مذكور، توبه از شرك است. (الكشّاف، ج
2، ص 432؛ الميزان، ج 11، ص 49)