شهادت‌طلبى صحابه‌

101. برخى صحابه در آرزوى شهادت، پيش از غزوه احُد:

وَ لَقَدْ كُنْتُمْ تَمَنَّوْنَ الْمَوْتَ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَلْقَوْهُ فَقَدْ رَأَيْتُمُوهُ وَ أَنْتُمْ تَنْظُرُونَ. [1]

آل‌عمران (3) 143

صحابه پيشگام‌

102. رضايت خداوند، از صحابه پيشگام در ايمان:

وَ السَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهاجِرِينَ وَ الْأَنْصارِ ... رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ‌ ....

توبه (9) 100

103. رضايت صحابه پيشگام از خداوند:

وَ السَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهاجِرِينَ وَ الْأَنْصارِ ... رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ‌ ....

توبه (9) 100

104. بشارت خداوند به صحابه پيشگام در ايمان، به باغهاى بهشتى و نهرهاى جارى در آن:

وَ السَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهاجِرِينَ وَ الْأَنْصارِ وَ الَّذِينَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسانٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ وَ أَعَدَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي تَحْتَهَا الْأَنْهارُ خالِدِينَ فِيها أَبَداً ذلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ.

توبه (9) 100

105. برترى صحابه پيشگام در انفاق و جهاد پيش از فتح مكّه، بر صحابه انفاقگر و جهادكننده پس از فتح آن:

... لا يَسْتَوِي مِنْكُمْ مَنْ أَنْفَقَ مِنْ قَبْلِ الْفَتْحِ وَ قاتَلَ أُولئِكَ أَعْظَمُ دَرَجَةً مِنَ الَّذِينَ أَنْفَقُوا مِنْ بَعْدُ وَ قاتَلُوا ....

حديد (57) 10

نيز--) همين مدخل، مقام صحابه‌

صحابه ثروتمند

106. افرادى ثروتمند و توانگر، در ميان صحابه پيامبر:

وَ إِذا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ أَنْ آمِنُوا بِاللَّهِ وَ جاهِدُوا مَعَ رَسُولِهِ اسْتَأْذَنَكَ أُولُوا الطَّوْلِ مِنْهُمْ وَ قالُوا ذَرْنا نَكُنْ مَعَ الْقاعِدِينَ.

توبه (9) 86

نيز--) همين مدخل، صحابه فقير

صحابه در انجيل‌

107. تشبيه صحابه در انجيل به زراعتى شكوفا، پر حاصل و شگفت‌انگيز:

مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَ الَّذِينَ مَعَهُ‌ ... وَ مَثَلُهُمْ فِي الْإِنْجِيلِ كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوى‌ عَلى‌ سُوقِهِ يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ‌ ....

فتح (48) 29

108. آشكار بودن نشانه عبادت زياد در چهره‌هاى صحابه، از فضايل بيان شده آنان در انجيل:

مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَ الَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَماءُ بَيْنَهُمْ تَراهُمْ رُكَّعاً سُجَّداً يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِنَ اللَّهِ وَ رِضْواناً سِيماهُمْ فِي وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذلِكَ مَثَلُهُمْ فِي التَّوْراةِ وَ مَثَلُهُمْ فِي الْإِنْجِيلِ كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوى‌ عَلى‌ سُوقِهِ يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِيَغِيظَ بِهِمُ الْكُفَّارَ وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا

[1] . عدّه‌اى از اصحاب پيامبر صلى الله عليه و آله كه توفيق حضور در غزوه بدر را نداشتند پس از جنگ بدر در آرزوى شهادت بودند تا اينكه روز احُد فرارسيد و در اين روز بسيارى از آنان اعراض و از جنگ فرار كردند، بنابراين خداوند ايشان را عتاب كرد. (مجمع‌البيان، ج 1-/ 2، ص 846؛ الكشّاف، ج 1، ص 421)