فَاصْبِرْ ... وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ بِالْعَشِيِّ وَ الْإِبْكارِ. [1]

غافر (40) 55

فَاصْبِرْ عَلى‌ ما يَقُولُونَ وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَ الْغُرُوبِ.

ق (50) 39

16. تسبيح خدا در صبحگاهان، راه دستيابى به مقام رضا:

... وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ‌ ...

وَ أَطْرافَ النَّهارِ لَعَلَّكَ تَرْضى‌.

طه (20) 130

17. تسبيح خدا در هر صبح و شام، از جانب داود عليه السلام:

... وَ اذْكُرْ عَبْدَنا داوُدَ ... إِنَّا سَخَّرْنَا الْجِبالَ مَعَهُ يُسَبِّحْنَ بِالْعَشِيِّ وَ الْإِشْراقِ.

ص (38) 17 و 18

18. همراهى كوهها و پرندگان با داود عليه السلام در تسبيح خدا، در هر صبح و شام:

... وَ اذْكُرْ عَبْدَنا داوُدَ ... إِنَّا سَخَّرْنَا الْجِبالَ مَعَهُ يُسَبِّحْنَ بِالْعَشِيِّ وَ الْإِشْراقِ.

ص (38) 17 و 18

وَ الطَّيْرَ مَحْشُورَةً كُلٌّ لَهُ أَوَّابٌ.

ص (38) 19

19. تسبيح خدا در هر صبح و شام، سبب قدرت مندى داود عليه السلام:

اصْبِرْ عَلى‌ ما يَقُولُونَ وَ اذْكُرْ عَبْدَنا داوُدَ ذَا الْأَيْدِ إِنَّهُ أَوَّابٌ‌ إِنَّا سَخَّرْنَا الْجِبالَ مَعَهُ يُسَبِّحْنَ بِالْعَشِيِّ وَ الْإِشْراقِ. [2]

ص (38) 17 و 18

20. تسبيح خدا در هر صبح و شام از سوى مردم، از اهداف رسالت پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله:

إِنَّا أَرْسَلْناكَ شاهِداً ... لِتُؤْمِنُوا بِاللَّهِ‌ ...

وَ تُسَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَ أَصِيلًا.

فتح (48) 8 و 9

21. تسبيح خدا در هر صبح و شام، نشانه انابه و موجب ستايش خدا:

اصْبِرْ عَلى‌ ما يَقُولُونَ وَ اذْكُرْ عَبْدَنا داوُدَ ذَا الْأَيْدِ إِنَّهُ أَوَّابٌ‌ إِنَّا سَخَّرْنَا الْجِبالَ مَعَهُ يُسَبِّحْنَ بِالْعَشِيِّ وَ الْإِشْراقِ.

ص (38) 17 و 18

وَ الطَّيْرَ مَحْشُورَةً كُلٌّ لَهُ أَوَّابٌ.

ص (38) 19

22. دعوت زكريّا عليه السلام از قومش به تسبيح خدا، در صبح و عصر:

يا زَكَرِيَّا ... فَخَرَجَ عَلى‌ قَوْمِهِ مِنَ الْمِحْرابِ فَأَوْحى‌ إِلَيْهِمْ أَنْ سَبِّحُوا بُكْرَةً وَ عَشِيًّا.

مريم (19) 7 و 11

23. توصيه خدا به زكريّا عليه السلام براى تسبيح خدا در هر صبح و شام:

هُنالِكَ دَعا زَكَرِيَّا رَبَّهُ‌ ... قالَ‌ ... وَ سَبِّحْ بِالْعَشِيِّ وَ الْإِبْكارِ.

آل‌عمران (3) 38 و 41

تشبيه به صبح‌

24. دنيا در برابر قيامت، همانند عصر يك روز يا صبح آن، در ديدگاه اهل محشر:

كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَها لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحاها. [3]

نازعات (79) 46

تشبيه صبح‌

25. تشبيه طلوع صبح به آزاد شدن شخص، از سختيها و فشارها:

وَ الصُّبْحِ إِذا تَنَفَّسَ. [4]

تكوير (81) 18

[1] . از ارتباط «سبّح بحمد ربّك» با «فاصبر» مى‌توان تأثيرتسبيح و عبادت در تكامل روح و استوارى اراده را نتيجه گرفت‌

[2] . «إنّا ...» براى تعليل است. اين آيه و آياتى كه بر اين آيه عطف شده‌اند در بيان قدرت داود عليه السلام در تسبيح است. (الميزان، ج 17، ص 190)

[3] . «ضحى‌» لحظه‌اى است كه آفتاب طلوع مى‌كند و بالا مى‌آيد. (لسان‌العرب، ج 8، ص 28، «ضحا»)

[4] . در آيه ياد شده طلوع صبح بعد از تاريكى شب به آزادى و رهايى شخص احاطه شده به اعمال شاقّه تشبيه شده است. (الميزان، ج 20، ص 217)