اسماعيل، ادريس و ذوالكفل عليهم السلام (انبيا (21) 85 و 86) را از
صالحان دانسته است. بنابراين آيات بسيارى كه با تعبير «آمنوا و عملوا الصالحات» و
مشابه آن در قرآن آمده در مدخل ايمان و عمل صالح به آن پرداخته شده است. نيز به
اين نكته هم بايد توجه داشت كه صالحان داراى مراتباند؛ به اين معنا كه شامل انبيا
و غير ايشان مىشود. در اين مدخل از واژه «صالح» «صالحين» و عبارت «من صلح» استفاده شده است.
اهمّ عناوين: حاكميّت صالحان، فضايل صالحان، مصاديق صالحان، مقام
صالحان و همنشينى با صالحان.
آمرزش صالحان
1. خداوند، نويدبخش مغفرت الهى، به صالحان توبهكار:
[1] . مقصود از «الصّالحين»، صلاح دينى يعنى اتقيا و پرهيزكاران
است. (تفسير التحريروالتنوير، ج 9، جزء 8، ص 216)
[2] . بنا بر يك احتمال، مقصود از «تكونوا من بعده قوماً صالحين»
اين است كه از جنايت در مورد يوسف عليه السلام توبه مىكنيد و از صالحان خواهيد
شد. (الكشّاف، ج 2، ص 447)