شكست، حاصل مصدر شكستن و به معناى ناكامى، زيان و خسارت، مقهور و
مغلوب شدن در برابر پيروزى و فتح و غلبه است و معمولًا اضافه مىشود، چون: شكست
سياسى، شكست نظامى و ....[1] در اين مدخل شكست به معناى ناكامى و مغلوب شدن در ميدان مبارزه و
نبرد مقصود است. واژههاى مورد استفاده «اخسر»، «هزم»،
«زهق»، «دمّر»،
«قطع»، «بطل»،
«خزى»، «تبّر»،
«كبت»، «خاب»،
«دحض» و مفهوم كلماتى چون «غلب»، «نصر»،
«عزّت» و ... است.