[1] . مقصود ايّوب عليه السلام از «نُصب» بيمارى بدن او بود كه با
كوبيدن پا بر زمين، چشمه آب شفابخش پديد آمد و او با شستشوى خود در آن بهبود يافت.
(الكشاف، ج 4، ص 97؛ الميزان، ج 17، ص 208 و 210)
[2] . قرآن با بيان خويش، شفادهنده انسانها از كوردلى، جهل و
سرگردانى در شكّ است. با تبرّك به قرآن، بسيارى از ناخوشيها و ضررها برطرف مىشود.
(مجمعالبيان، ج 5-/ 6، ص 673؛ التّبيان، ج 5، ص 395)