مقصود از شرح صدر، بسط و گشادگى سينه با نور، آرامش و رحمت الهى[1] و استعداد دريافت معارف و حقايق
است.[2] بديهى است، شرح صدر براى پذيرش كفر
كه در آيه 106 سوره نحل (16) آمده، شرح صدر طبيعى نيست و شرح در اين آيه بر خلاف
آيات ديگر كه به خدا نسبت داده شده، به بنده و انسان نسبت داده شده است.[3] در اين مدخل از واژه «شرح» و مشتقّات آن و «هواذن» استفاده شده است.
آثار شرح صدر
1. آسانى
1. شرح صدر رهبران دينى، مايه آسانى امور سخت و تكاليف بر آنان: