26. طلوع ستاره، تحت تدبير خداوند:

إِنَّا زَيَّنَّا السَّماءَ الدُّنْيا بِزِينَةٍ الْكَواكِبِ.

صافّات (37) 6

غروب ستاره‌

27. طلوع و غروب ستاره‌ها، در نظام گردشى خود:

فَلَمَّا جَنَّ عَلَيْهِ اللَّيْلُ رَأى‌ كَوْكَباً ... فَلَمَّا أَفَلَ قالَ لا أُحِبُّ الْآفِلِينَ.

انعام (6) 76

وَ النَّجْمِ إِذا هَوى‌.

نجم (53) 1

28. موظّف شدن پيامبر صلى الله عليه و آله به تسبيح پروردگار، موقع غروب ستاره و پنهان شدن آن:

وَ مِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ وَ إِدْبارَ النُّجُومِ. [1]

طور (52) 49

نظر به ستاره‌

29. توريه ابراهيم عليه السلام، پس از نگاه او به اجرام آسمانى:

وَ إِنَّ مِنْ شِيعَتِهِ لَإِبْراهِيمَ‌ فَنَظَرَ نَظْرَةً فِي النُّجُومِ‌ فَقالَ إِنِّي سَقِيمٌ.

صافّات (37) 83 و 88 و 89

نيز--) همين مدخل، تزيين با ستاره‌

نظم ستاره‌

30. سوگند به نظم ستارگان، سوگندى بزرگ و قابل توجّه:

فَلا أُقْسِمُ بِمَواقِعِ النُّجُومِ‌ وَ إِنَّهُ لَقَسَمٌ لَوْ تَعْلَمُونَ عَظِيمٌ. [2]

واقعه (56) 75 و 76

31. در هم ريختن نظم حاكم بر ستارگان، در آستانه قيامت:

وَ إِذَا الْكَواكِبُ انْتَثَرَتْ.

انفطار (82) 2

32. استقرار ستارگان در جايگاه خود، همراه با نظمى حاكم بر آنها:

وَ إِذَا الْكَواكِبُ انْتَثَرَتْ.

انفطار (82) 2

نيز--) ستاره‌پرستى و شِعرى‌

نقش ستاره‌

33. ستاره، وسيله راهيابى انسان در تاريكيهاى دشت و دريا:

وَ هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ النُّجُومَ لِتَهْتَدُوا بِها فِي ظُلُماتِ الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ ....

انعام (6) 97

وَ عَلاماتٍ وَ بِالنَّجْمِ هُمْ يَهْتَدُونَ.

نحل (16) 16

ستاره‌پرستى‌

ستاره به هر يك از كُرات آسمانى كه در شب مى‌درخشد، [3] و ستاره‌پرست، به آن كه ستاره را ستايش كند گويند. [4] در اين مدخل از واژه‌هاى‌ «كوكب»، «شعرى»، «نجم» و «صابئين» استفاده شده است.

[1] . «ادبار النّجوم» موقعى است كه ستارگان با روشنايى صبح پنهان مى‌شوند. (مجمع‌البيان، ج 9-/ 10، ص 257؛ تفسير التحريروالتنوير، ج 13، جزء 27، ص 85-/ 86)

[2] . بر اين اساس كه «مواقع» جمع «موقع» به معناى محلّ استقرار ستارگان در آسمان باشد. (الميزان، ج 19، ص 136؛ تفسير التحريروالتنوير، ج 13، جزء 27، ص 330)

[3] . فرهنگ فارسى، ج 2، ص 1830، «ستاره»

[4] . لغت‌نامه، ج 8، ص 11858، «ستاره»