[1] . «ظلّ» به معناى سايه و «حرور» به معناى بادهاى داغاست.
(مفردات، ص 535، «ظلّ» و ص 234، «حر») در اين آيه ايمان به سايه، و كفر به باد داغ
تشبيه شده است
[2] . با توجّه به تفاوت گردش خورشيد كه موجب كم و زياد شدن و جهت
سايه موجودات مىشود
[3] . ميان احوال سهگانه گسترش و سكون و جمع شدنسايهها،
تغييرپذيرى سايهها قابل استفاده است
[4] . مقصود از «دليل بودن خورشيد براى سايه» اين است كهسايه
اجسام معلوم و ظاهر نمىشود، مگر با تابش نور خورشيد. (روحالمعانى، ج 11، جزء 19،
ص 41)