جلد پانزدهم‌

رضاى خدا

رضا ضدّ سخط [خشم‌] است‌ [1] و در اصطلاح:

«موافقت و سازگارى امر واقع شده با نفس صاحب رضا بدون امتناع از آن و مقابله با آن است‌ [2]. رضاى‌ خدا از اوصاف فعل او است، نه از اوصاف ذات، و معناى رضا و سخط الهى اين است كه او با بنده‌اش همانند شخص خشنود رفتار مى‌كند و بر او رحمت نازل نموده، نعمت عطا مى‌كند و در صورت سخط، رحمتش را قطع و نقمت و عقوبت را سزاى او قرار داده، بر او مسلّط مى‌كند». [3] واژه‌هاى مورد استفاده در اين مدخل‌ «رضى» و مشتقّات آن بوده است.

اهمّ عناوين: آثار رضاى خدا، جلب رضاى خدا، زمينه‌هاى رضاى خدا، طالبان رضاى خدا و موانع رضاى خدا.

آثار رضاى خدا

1. آرامش‌

1. خشنودى خداوند از مؤمنان در بيعت رضوان، موجب آرامش آنان:

لَقَدْ رَضِيَ اللَّهُ عَنِ الْمُؤْمِنِينَ إِذْ يُبايِعُونَكَ تَحْتَ الشَّجَرَةِ فَعَلِمَ ما فِي قُلُوبِهِمْ فَأَنْزَلَ السَّكِينَةَ عَلَيْهِمْ‌ ....

فتح (48) 18

2. از زمره بندگان خاصّ‌

2. رضايت خداوند از نفس مطمئنّه، موجب ورود او در زمره بندگان خاصّ خدا:

يا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ارْجِعِي إِلى‌ رَبِّكِ راضِيَةً مَرْضِيَّةً فَادْخُلِي فِي عِبادِي.

فجر (89) 27-/ 29

3. از زمره حزب‌اللّه‌

3. رضايت خدا از انسان، موجب ورود و قرار گرفتن در زمره حزب‌اللّه:

لا تَجِدُ قَوْماً يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ يُوادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ لَوْ كانُوا آباءَهُمْ أَوْ أَبْناءَهُمْ أَوْ إِخْوانَهُمْ أَوْ عَشِيرَتَهُمْ أُولئِكَ كَتَبَ فِي قُلُوبِهِمُ الْإِيمانَ وَ أَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ وَ يُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِينَ فِيها رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ أُولئِكَ حِزْبُ اللَّهِ أَلا إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ.

مجادله (58) 22

[1] . لسان‌العرب، ج 5، ص 235، «رضى». لازم به ذكر است‌كه در لغت فارسى، رضا به خشنودى و خوشدلى معنا شده است. (فرهنگ فارسى، ج 2، ص 1659، «رضا»)

[2] . الميزان، ج 3، ص 106

[3] . همان، ج 9، ص 376