وَ لا تَقْرَبُوا الزِّنى‌ إِنَّهُ كانَ فاحِشَةً ... [1]

اسراء (17) 32

... وَ لا يَزْنُونَ وَ مَنْ يَفْعَلْ ذلِكَ يَلْقَ أَثاماً يُضاعَفْ لَهُ الْعَذابُ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ يَخْلُدْ فِيهِ مُهاناً. [2]

فرقان (25) 68 و 69

نيز--) همين مدخل، احكام زنا

گواهان زنا

91. عادل بودن شاهد، شرط پذيرش گواهى شاهد و اثبات زنا:

وَ الَّذِينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَناتِ ثُمَّ لَمْ يَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَداءَ ... وَ لا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهادَةً أَبَداً وَ أُولئِكَ هُمُ الْفاسِقُونَ. [3]

نور (24) 4

92. مجبور نبودن گواهان در اداى شهادت بر زناى زناكار:

وَ اللَّاتِي يَأْتِينَ الْفاحِشَةَ مِنْ نِسائِكُمْ فَاسْتَشْهِدُوا عَلَيْهِنَّ أَرْبَعَةً مِنْكُمْ فَإِنْ شَهِدُوا ... [4]

نساء (4) 15

نيز--) همين مدخل، اثبات زنا

موانع زنا

1. اخلاص‌

93. اخلاص در بندگى و عبادت خداوند، موجب خوددارى يوسف عليه السلام از آلوده شدن به گناه زنا:

وَ راوَدَتْهُ الَّتِي هُوَ فِي بَيْتِها عَنْ نَفْسِهِ وَ غَلَّقَتِ الْأَبْوابَ وَ قالَتْ هَيْتَ لَكَ قالَ مَعاذَ اللَّهِ إِنَّهُ رَبِّي أَحْسَنَ مَثْوايَ إِنَّهُ لا يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ.

يوسف (12) 23

2. ازدواج‌

94. ازدواج، از راههاى پيشگيرى از زنا:

وَ قُلْ لِلْمُؤْمِناتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ وَ يَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَ‌ ... وَ أَنْكِحُوا الْأَيامى‌ مِنْكُمْ وَ الصَّالِحِينَ مِنْ عِبادِكُمْ‌ ... [5]

نور (24) 31 و 32

3. استعاذه‌

95. استعاذه و پناه بردن به خداوند هنگام مواجه شدن با خطر زنا، مانع افتادن در دام آن:

وَ راوَدَتْهُ الَّتِي هُوَ فِي بَيْتِها عَنْ نَفْسِهِ وَ غَلَّقَتِ الْأَبْوابَ وَ قالَتْ هَيْتَ لَكَ قالَ مَعاذَ اللَّهِ إِنَّهُ رَبِّي أَحْسَنَ مَثْوايَ إِنَّهُ لا يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ.

يوسف (12) 23

قالَتْ إِنِّي أَعُوذُ بِالرَّحْمنِ مِنْكَ إِنْ كُنْتَ تَقِيًّا.

مريم (19) 18

4. تقوا

96. تقواپيشگى و پارسايى، عامل بازدارنده انسان از ارتكاب زنا:

قالَتْ إِنِّي أَعُوذُ بِالرَّحْمنِ مِنْكَ إِنْ كُنْتَ تَقِيًّا.

مريم (19) 18

[1] . از امام باقر عليه السلام روايت شده كه مراد از «فاحشه» گناه ومعصيت است. (تفسير نورالثقلين، ج 3، ص 161، ح 188)

[2] . برداشت فوق از وعده عذاب دو برابر و خلود در جهنّم استفاده مى‌شود

[3] . از مفهوم «فاسقون» برداشت مى‌شود كه شاهد بايد عادل باشد

[4] . جمله «فإن شهدوا» در اين معنا ظهور دارد كه شاهد در اداى شهادت و يا استنكاف از آن مختار است‌

[5] . برداشت فوق از ارتباط اين آيه با آيات قبل كه درباره‌پرهيز از چشم‌چرانى و فحشا و غيره است، استفاده مى‌شود