39. رنگ سفيد چهره شاكران نعمتهاى الهى، كنايه از رضايت آنان در قيامت:

يَوْمَ تَبْيَضُّ وُجُوهٌ‌ ... [1]

آل‌عمران (3) 106

وَ أَمَّا الَّذِينَ ابْيَضَّتْ وُجُوهُهُمْ فَفِي رَحْمَتِ اللَّهِ‌ ....

آل‌عمران (3) 107

رنگ زرد

40. شراره‌هاى برخاسته از آتش جهنّم، هم‌رنگ شتران زرد:

إِنَّها تَرْمِي بِشَرَرٍ كَالْقَصْرِ كَأَنَّهُ جِمالَتٌ صُفْرٌ.

مرسلات (77) 32 و 33

41. زرد شدن گياهان، بر اثر وزش بادهاى مخرّب:

وَ لَئِنْ أَرْسَلْنا رِيحاً فَرَأَوْهُ مُصْفَرًّا ....

روم (30) 51

42. زرد شدن گياهان، نشانه پايان رشد و خشك‌شدن:

وَ لَئِنْ أَرْسَلْنا رِيحاً فَرَأَوْهُ مُصْفَرًّا ....

روم (30) 51

... ثُمَّ يُخْرِجُ بِهِ زَرْعاً مُخْتَلِفاً أَلْوانُهُ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَراهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ يَجْعَلُهُ حُطاماً ....

زمر (39) 21

... ثُمَّ يَهِيجُ فَتَراهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ يَكُونُ حُطاماً ....

حديد (57) 20

43. بنى‌اسرائيل، مأمور ذبح گاوى با رنگ زرد مسرّت‌بخش:

وَ إِذْ قالَ مُوسى‌ لِقَوْمِهِ إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُكُمْ أَنْ تَذْبَحُوا بَقَرَةً ... قالُوا ادْعُ لَنا رَبَّكَ يُبَيِّنْ لَنا ما لَوْنُها قالَ إِنَّهُ يَقُولُ إِنَّها بَقَرَةٌ صَفْراءُ فاقِعٌ لَوْنُها تَسُرُّ النَّاظِرِينَ.

بقره (2) 67 و 69

44. رنگ زرد خالص و سير، رنگى مسرّت‌بخش:

... إِنَّها بَقَرَةٌ صَفْراءُ فاقِعٌ لَوْنُها تَسُرُّ النَّاظِرِينَ.

بقره (2) 69

نيز--) همين مدخل، ابر زرد رنگ، تغيير رنگ‌

رنگ سبز

45. لباسهاى بهشتيان، به رنگ سبز:

أُولئِكَ لَهُمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ‌ ... وَ يَلْبَسُونَ ثِياباً خُضْراً ....

كهف (18) 31

عالِيَهُمْ ثِيابُ سُندُسٍ خُضْرٌ ....

انسان (76) 21

46. روياندن گياهان به رنگ سبز، با بارش باران، از ناحيه خداوند:

وَ هُوَ الَّذِي أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً ... فَأَخْرَجْنا مِنْهُ خَضِراً ....

انعام (6) 99

أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَتُصْبِحُ الْأَرْضُ مُخْضَرَّةً ....

حجّ (22) 63

47. رنگ سبز، از رنگهاى زينت‌بخش امكانات تجمّلى بهشت:

وَ مِنْ دُونِهِما جَنَّتانِ‌ مُدْهامَّتانِ.

الرّحمن (55) 62 و 64

مُتَّكِئِينَ عَلى‌ رَفْرَفٍ خُضْرٍ ....

الرّحمن (55) 76

عالِيَهُمْ ثِيابُ سُندُسٍ خُضْرٌ ....

انسان (76) 21

48. رنگ سبزِ مايل به سياه، در نهايت زيبايى:

مُدْهامَّتانِ. [2]

الرّحمن (55) 64

[1] . خداوند در اين آيه شريفه براى شاكران نعمت الهى، حالت مناسب با آن را كه سفيدرويى است ذكر كرد، چنانكه در دنيا هم، سفيدرويى، كنايه از رضايت و خشنودى است. (الميزان، ج 3، ص 375)

[2] . هرگاه رنگ سبز به نهايت سبزى برسد، مايل به سياه مى‌شود و در اين حال در نهايت زيبايى است. (مجمع‌البيان، ج 9-/ 10، ص 319)