دفاع در مادّه اصلىاش «دفْع» به معناى دور نمودن چيزى است. اگر با
كلمه «الى» متعدّى شود به معناى رساندن و پرداختن است و در صورتى كه با كلمه «عن»
متعدّى شود به معناى حمايت است.[1] اين واژه در اصطلاح فقه، تكليفى است براى پيشگيرى از آسيبهايى كه
اساس اسلام را تهديد مىكند و يا جان و مال و آبروى انسان را هدف قرار مىدهد.[2] دفاع، در اصطلاح حقوق، جوابى است كه
اصحاب دعوى به يكديگر مىدهند، كه به معناى اعم، شامل ايرادات هم مىباشد.[3] در اين مدخل، با توجّه به موارد
كاربرد كلمه «دفاع» در قرآن و نظر مفسّران[4] معناى فقهى و حقوقى آن مراد است و از واژههاى «حصن»،
«سد»، «جدل»، «دفع»،
«صرف» و مفهوم آيات استفاده شده است.
اهمّ عناوين: آثار دفاع، احكام دفاع، ابزارهاى دفاع، حق دفاع، دفاع
از خائنان، دفاع از خود، دفاع از دين، دفاع از محمّد صلى الله عليه و آله.
آمادگى دفاعى
--) آمادگى دفاعى و آهن
دفاع ابراهيم عليه السلام
--) همين مدخل، دفاع از توحيد، دفاع ابراهيم عليه السلام از توحيد و
ابراهيم عليه السلام، احتجاجهاى ابراهيم عليه السلام و برخوردهاى ابراهيم عليه
السلام
دفاع از آبرو
1. دفاع لوط عليه السلام از آبروى خود، در برابر تبهكاران قومش: