2. برادران يوسف
47. دروغگويى برادران يوسف، در مورد طعمه گرگ شدن آن حضرت:
وَ جاؤُ أَباهُمْ عِشاءً يَبْكُونَ قالُوا يا أَبانا إِنَّا ذَهَبْنا نَسْتَبِقُ وَ تَرَكْنا يُوسُفَ عِنْدَ مَتاعِنا فَأَكَلَهُ الذِّئْبُ وَ ما أَنْتَ بِمُؤْمِنٍ لَنا وَ لَوْ كُنَّا صادِقِينَ.
يوسف (12) 16 و 17
48. دروغگويى برادران در نسبت دادن دزدى به آن حضرت:
قالُوا إِنْ يَسْرِقْ فَقَدْ سَرَقَ أَخٌ لَهُ مِنْ قَبْلُ فَأَسَرَّها يُوسُفُ فِي نَفْسِهِ وَ لَمْ يُبْدِها لَهُمْ قالَ أَنْتُمْ شَرٌّ مَكاناً وَ اللَّهُ أَعْلَمُ بِما تَصِفُونَ.
يوسف (12) 77
49. آگاهى خداوند به دروغگو بودن برادران يوسف، در انتساب دزدى به آن حضرت:
50. پرسش مأموران يوسف عليه السلام از برادران وى، در مورد كيفر سرقت در فرض دروغگو بودن آنان در عدم سرقت جام شاهى:
قالُوا تَاللَّهِ لَقَدْ عَلِمْتُمْ ما جِئْنا لِنُفْسِدَ فِي الْأَرْضِ وَ ما كُنَّا سارِقِينَ قالُوا فَما جَزاؤُهُ إِنْ كُنْتُمْ كاذِبِينَ.
يوسف (12) 73 و 74
3. تكذيبگران دين
51. تكذيبگران دين، مردمى دروغگو و خطاكار:
أَ رَأَيْتَ إِنْ كَذَّبَ وَ تَوَلَّى ناصِيَةٍ كاذِبَةٍ خاطِئَةٍ.
علق (96) 13 و 16
52. دروغگو بودن، آشكار از چهره تكذيبگران دين:
4. جنّ
53. دروغ گفتن برخى از جنّها، درباره خداوند:
وَ أَنَّا ظَنَنَّا أَنْ لَنْ تَقُولَ الْإِنْسُ وَ الْجِنُّ عَلَى اللَّهِ كَذِباً.
جن (72) 5
5. زليخا
54. اثبات دروغگويى زليخا از سوى شاهدى از خانواده فرعون، در پى مشاهده پارگى پيراهن يوسف از پشت:
قالَ هِيَ راوَدَتْنِي عَنْ نَفْسِي وَ شَهِدَ شاهِدٌ مِنْ أَهْلِها إِنْ كانَ قَمِيصُهُ قُدَّ مِنْ قُبُلٍ فَصَدَقَتْ وَ هُوَ مِنَ الْكاذِبِينَ وَ إِنْ كانَ قَمِيصُهُ قُدَّ مِنْ دُبُرٍ فَكَذَبَتْ وَ هُوَ مِنَ الصَّادِقِينَ فَلَمَّا رَأى قَمِيصَهُ قُدَّ مِنْ دُبُرٍ قالَ إِنَّهُ مِنْ كَيْدِكُنَّ إِنَّ كَيْدَكُنَّ عَظِيمٌ.
يوسف (12) 26-/ 28
6. شياطين
55. شياطين، موجوداتى دروغگو و القاگر شنودهاى خود، به صورت دروغ بر دروغپردازان گناهپيشه:
تَنَزَّلُ عَلى كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ يُلْقُونَ السَّمْعَ وَ أَكْثَرُهُمْ كاذِبُونَ.
شعراء (26) 222 و 223
7. قذفكنندگان
56. قذفكنندگان، از مصاديق دروغگويان، در پيشگاه خداوند:
لَوْ لا جاؤُ عَلَيْهِ بِأَرْبَعَةِ شُهَداءَ فَإِذْ لَمْ يَأْتُوا بِالشُّهَداءِ فَأُولئِكَ عِنْدَ اللَّهِ هُمُ الْكاذِبُونَ.
نور (24) 13
8. قوم شعيب
57. دروغگو بودن قوم شعيب، در ادّعاى نفهميدن سخنان آن حضرت:
قالُوا يا شُعَيْبُ ما نَفْقَهُ كَثِيراً مِمَّا تَقُولُ ...