راكِعاً وَ أَنابَ‌ فَغَفَرْنا لَهُ ذلِكَ‌ ....

ص (38) 24 و 25

8. استغفار داود عليه السلام به درگاه الهى، در پى علم به مورد امتحان قرار گرفتن از سوى خداوند، در جريان داورى بين دو متخاصم:

قالَ لَقَدْ ظَلَمَكَ بِسُؤالِ نَعْجَتِكَ إِلى‌ نِعاجِهِ وَ إِنَّ كَثِيراً مِنَ الْخُلَطاءِ لَيَبْغِي بَعْضُهُمْ عَلى‌ بَعْضٍ إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ قَلِيلٌ ما هُمْ وَ ظَنَّ داوُدُ أَنَّما فَتَنَّاهُ فَاسْتَغْفَرَ رَبَّهُ وَ خَرَّ راكِعاً وَ أَنابَ. [1]

ص (38) 24

اسوه بودن داود عليه السلام‌

--) همين مدخل، فضايل داود عليه السلام، اسوه بودن‌

اقتدا به داود عليه السلام‌

--) همين مدخل، فضايل داود عليه السلام، اسوه بودن‌

اقرار داود عليه السلام‌

9. اقرار داود عليه السلام به وجود كسانى عالم‌تر از ايشان، در ميان بندگان مؤمن خدا:

وَ لَقَدْ آتَيْنا داوُدَ وَ سُلَيْمانَ عِلْماً وَ قالا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي فَضَّلَنا عَلى‌ كَثِيرٍ مِنْ عِبادِهِ الْمُؤْمِنِينَ.

نمل (27) 15

امتحان داود عليه السلام‌

10. امتحان داود عليه السلام از ناحيه خدا، از طريق داورى ميان برادران (دو فرشته) صاحب گوسفند:

إِذْ دَخَلُوا عَلى‌ داوُدَ فَفَزِعَ مِنْهُمْ قالُوا لا تَخَفْ خَصْمانِ بَغى‌ بَعْضُنا عَلى‌ بَعْضٍ فَاحْكُمْ بَيْنَنا بِالْحَقِ‌ ... إِنَّ هذا أَخِي لَهُ تِسْعٌ وَ تِسْعُونَ نَعْجَةً ... وَ ظَنَّ داوُدُ أَنَّما فَتَنَّاهُ فَاسْتَغْفَرَ رَبَّهُ‌ ... [2]

ص (38) 22-/ 24

11. گمان داود عليه السلام به خطا بودن شيوه داورى‌اش، درباره برادران متخاصم و عدم قبولى در امتحان الهى:

قالَ لَقَدْ ظَلَمَكَ بِسُؤالِ نَعْجَتِكَ إِلى‌ نِعاجِهِ وَ إِنَّ كَثِيراً مِنَ الْخُلَطاءِ لَيَبْغِي بَعْضُهُمْ عَلى‌ بَعْضٍ إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ قَلِيلٌ ما هُمْ وَ ظَنَّ داوُدُ أَنَّما فَتَنَّاهُ فَاسْتَغْفَرَ رَبَّهُ وَ خَرَّ راكِعاً وَ أَنابَ.

ص (38) 24

امكانات داود عليه السلام‌

--) همين مدخل، فضايل داود عليه السلام، بهره‌مندى از امكانات‌

انابه داود عليه السلام‌

12. انابه داود عليه السلام، شايسته الگو قرار گرفتن، براى پيامبر صلى الله عليه و آله و ديگران:

... وَ اذْكُرْ عَبْدَنا داوُدَ ذَا الْأَيْدِ إِنَّهُ أَوَّابٌ. [3]

ص (38) 17

13. انابه داود عليه السلام به درگاه خداوند، پس از گمان به مورد امتحان واقع شدن و احتمال خطا در داورى، ميان برادران متخاصم:

قالَ لَقَدْ ظَلَمَكَ بِسُؤالِ نَعْجَتِكَ إِلى‌

[1] . «ظن» به معناى علم آمده است. (مجمع‌البيان، ج 7-/ 8، ص 735)

[2] . از امام رضا عليه السلام نقل شده است: آن دو، برادر فرشته بودند. (عيون اخبارالرّضا، ج 1، ص 194)

[3] . «إنّه أوّاب» تعليل براى جهت ذكر و ياد داود عليه السلام است ونيز امر به ذكر به قصد اقتدا و اسوه قرار دادن مى‌باشد. (تفسير التحريروالتنوير، ج 23، جزء 22، ص 128)