16. يعقوب عليه السلام‌

179. يعقوب عليه السلام، از سبقت‌گيرندگان در انجام دادن كارهاى خير:

وَ وَهَبْنا لَهُ‌ ... وَ يَعْقُوبَ نافِلَةً ... إِنَّهُمْ كانُوا يُسارِعُونَ فِي الْخَيْراتِ‌ ....

انبياء (21) 72 و 90

17. يونس عليه السلام‌

180. يونس عليه السلام، از سبقت‌گيرندگان در كارهاى خير:

وَ ذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ‌ ... إِنَّهُمْ كانُوا يُسارِعُونَ فِي الْخَيْراتِ‌ ....

انبياء (21) 87 و 90

سبقت در خير

181. شتاب ورزيدن و سبقت در كار خير، از اوصاف صالحان:

... وَ يُسارِعُونَ فِي الْخَيْراتِ وَ أُولئِكَ مِنَ الصَّالِحِينَ.

آل‌عمران (3) 114

182. سبقت و شتاب در امر خير، از اوصاف تقواپيشگان:

... وَ يُسارِعُونَ فِي الْخَيْراتِ‌ ... وَ اللَّهُ عَلِيمٌ بِالْمُتَّقِينَ.

آل‌عمران (3) 114 و 115

183. پندار مشركان، در مورد شتاب گرفتن خداوند در دادن خيرات (مال و فرزند بسيار) به آنها:

أَ يَحْسَبُونَ أَنَّما نُمِدُّهُمْ بِهِ مِنْ مالٍ وَ بَنِينَ‌ نُسارِعُ لَهُمْ فِي الْخَيْراتِ بَلْ لا يَشْعُرُونَ.

مؤمنون (23) 55 و 56

184. جهل و نادانى، منشأ پندار مشركان در شتاب گرفتن خداوند در دادن خيرات (مال و فرزند بسيار) به آنها:

أَ يَحْسَبُونَ‌ ... نُسارِعُ لَهُمْ فِي الْخَيْراتِ بَلْ لا يَشْعُرُونَ.

مؤمنون (23) 55 و 56

185. پيشتازى در كار خير، فضل بزرگ الهى:

... وَ مِنْهُمْ سابِقٌ بِالْخَيْراتِ‌ ... ذلِكَ هُوَ الْفَضْلُ الْكَبِيرُ.

فاطر (35) 32

186. شتاب ورزيدن و مسابقه در خيرات، توصيه خداوند به انسانها:

... فَاسْتَبِقُوا الْخَيْراتِ‌ ....

بقره (2) 148

187. انجام دادن كارهاى خير، سيره هميشگى مؤمنان راستين، نه امرى مقطعى و موقّت:

وَ الَّذِينَ هُمْ بِآياتِ رَبِّهِمْ يُؤْمِنُونَ‌ أُولئِكَ يُسارِعُونَ فِي الْخَيْراتِ وَ هُمْ لَها سابِقُونَ.

مؤمنون (23) 58 و 61

188. سبقت در كارهاى خير، از اوصاف بندگان برگزيده الهى:

ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْكِتابَ الَّذِينَ اصْطَفَيْنا مِنْ عِبادِنا ...

وَ مِنْهُمْ سابِقٌ بِالْخَيْراتِ بِإِذْنِ اللَّهِ ذلِكَ هُوَ الْفَضْلُ الْكَبِيرُ.

فاطر (35) 32

189. تقسيم شدن بندگان خدا در انجام دادن كارهاى خير، به سه دسته ستمكار، ميانه‌رو و سبقت‌گيرنده:

ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْكِتابَ الَّذِينَ اصْطَفَيْنا مِنْ عِبادِنا فَمِنْهُمْ ظالِمٌ لِنَفْسِهِ وَ مِنْهُمْ مُقْتَصِدٌ وَ مِنْهُمْ سابِقٌ بِالْخَيْراتِ بِإِذْنِ اللَّهِ‌ ....

فاطر (35) 32

190. ملاك برترى امّتها، به سبب پيشى گرفتن و شتاب در خير و كار نيك، نه داشتن قبله‌اى خاصّ:

وَ لَئِنْ أَتَيْتَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ بِكُلِّ آيَةٍ ما تَبِعُوا قِبْلَتَكَ وَ ما أَنْتَ بِتابِعٍ قِبْلَتَهُمْ وَ ما بَعْضُهُمْ بِتابِعٍ قِبْلَةَ بَعْضٍ‌ ... وَ لِكُلٍّ وِجْهَةٌ هُوَ مُوَلِّيها فَاسْتَبِقُوا الْخَيْراتِ‌ ... [1]

بقره (2) 145 و 148

[1] . محتمل است كه جمله «و لكلّ وجهة هو ...» عطف بر جمله «ولئن أتيت الّذين أوتوا الكتاب ...» باشد. (تفسير التحريروالتنوير، ج 2، جزء 2، ص 41) جمله «فاستبقوا ...» پس از «هو موليها» بيانگر اين مطلب است كه آنچه تعيين‌كننده مى‌باشد، انجام دادن كارهاى نيك است، نه مشاجره درباره تغيير و تعيين قبله، پس در آنها پيشى بگيريد