82. پندار كافران، در مورد شتاب گرفتن خداوند در دادن خيرات (مال و فرزند بسيار) به آنان، برخاسته از به كار نگرفتن شعور آنان:

أَ يَحْسَبُونَ أَنَّما نُمِدُّهُمْ بِهِ مِنْ مالٍ وَ بَنِينَ‌ نُسارِعُ لَهُمْ فِي الْخَيْراتِ بَلْ لا يَشْعُرُونَ. [1]

مؤمنون (23) 55 و 56

پندار فقدان خير

83. پندار اشراف قوم نوح، بر بى‌بهره بودن محرومان و مستضعفان از خير و نيكى:

وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً إِلى‌ قَوْمِهِ‌ ... فَقالَ الْمَلَأُ الَّذِينَ كَفَرُوا ... وَ لا أَقُولُ لِلَّذِينَ تَزْدَرِي أَعْيُنُكُمْ لَنْ يُؤْتِيَهُمُ اللَّهُ خَيْراً اللَّهُ‌ ....

هود (11) 25 و 27 و 31

84. فقدان خير در دين اسلام، پندارى از سوى كافران:

وَ قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا لَوْ كانَ خَيْراً ما سَبَقُونا إِلَيْهِ وَ إِذْ لَمْ يَهْتَدُوا بِهِ فَسَيَقُولُونَ هذا إِفْكٌ قَدِيمٌ.

احقاف (46) 11

85. پندار فقدان خير در دين اسلام، موجب سبقت نگرفتن كافران به آن دين:

وَ قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا لَوْ كانَ خَيْراً ما سَبَقُونا إِلَيْهِ وَ إِذْ لَمْ يَهْتَدُوا بِهِ فَسَيَقُولُونَ هذا إِفْكٌ قَدِيمٌ.

احقاف (46) 11

تعقل در خير

86. توصيه خداوند به تقوا پيشگان، براى تفكر و تعقل در خير بودن سراى آخرت:

... وَ لَلدَّارُ الْآخِرَةُ خَيْرٌ لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ أَ فَلا تَعْقِلُونَ.

انعام (6) 32

... وَ الدَّارُ الْآخِرَةُ خَيْرٌ لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ أَ فَلا تَعْقِلُونَ.

اعراف (7) 169

... وَ لَدارُ الْآخِرَةِ خَيْرٌ لِلَّذِينَ اتَّقَوْا أَ فَلا تَعْقِلُونَ.

يوسف (12) 109

87. توصيه خداوند، به تفكر و تعقل در خير بودن پاداش الهى:

وَ ما أُوتِيتُمْ مِنْ شَيْ‌ءٍ فَمَتاعُ الْحَياةِ الدُّنْيا وَ زِينَتُها وَ ما عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ وَ أَبْقى‌ أَ فَلا تَعْقِلُونَ.

قصص (28) 60

تفاخر به خير

88. تفاخر كافران، به برخوردارى از جايگاه برتر و خير خود در دنيا، در مقايسه با مؤمنان، پندارى نادرست:

... قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَيُّ الْفَرِيقَيْنِ خَيْرٌ مَقاماً وَ أَحْسَنُ نَدِيًّا.

مريم (19) 73

توقّع خير

89. انتظار و توقّع خير محض از اسلام و شوم دانستن آن، هنگام مواجهه با شرّ، از سوى گروهى از مردم، نشانه اضطراب آنها در دين:

وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَعْبُدُ اللَّهَ عَلى‌ حَرْفٍ فَإِنْ أَصابَهُ خَيْرٌ اطْمَأَنَّ بِهِ وَ إِنْ أَصابَتْهُ فِتْنَةٌ انْقَلَبَ عَلى‌ وَجْهِهِ‌ ... [2]

حج (22) 11

[1] . معناى «أيحسبون أنّما نمدّهم ...» اين است كه آيا اين‌كافران گمان مى‌كنند .... (مجمع‌البيان، ج 7-/ 8، ص 175)

[2] . مثال براى كسانى است كه در دينشان دچار آشفتگى و اضطراب‌اند و به آن اطمينان و آرامش ندارند. (الكشّاف، ج 3، ص 14)