317. نشان دادن برقهاى آسمانى اميدزا و خوف‌آفرين، از آيات الهى:

هُوَ الَّذِي يُرِيكُمُ الْبَرْقَ خَوْفاً وَ طَمَعاً ....

رعد (13) 12

وَ مِنْ آياتِهِ يُرِيكُمُ الْبَرْقَ خَوْفاً وَ طَمَعاً ... إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ.

روم (30) 24

318. خوف از آخرت و اميد به خداوند، حقيقتى مورد پند و تذكّر براى خردمندان:

أَمَّنْ هُوَ قانِتٌ آناءَ اللَّيْلِ ساجِداً وَ قائِماً يَحْذَرُ الْآخِرَةَ وَ يَرْجُوا رَحْمَةَ رَبِّهِ‌ ... إِنَّما يَتَذَكَّرُ أُولُوا الْأَلْبابِ.

زمر (39) 9

319. ارزشمندى و برترى خوف از آخرت و اميد به خداوند بر كفر و شرك:

وَ إِذا مَسَّ الْإِنْسانَ ضُرٌّ دَعا رَبَّهُ مُنِيباً إِلَيْهِ ثُمَّ إِذا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِنْهُ نَسِيَ ما كانَ يَدْعُوا إِلَيْهِ مِنْ قَبْلُ وَ جَعَلَ لِلَّهِ أَنْداداً لِيُضِلَّ عَنْ سَبِيلِهِ قُلْ تَمَتَّعْ بِكُفْرِكَ قَلِيلًا إِنَّكَ مِنْ أَصْحابِ النَّارِ أَمَّنْ هُوَ قانِتٌ آناءَ اللَّيْلِ ساجِداً وَ قائِماً يَحْذَرُ الْآخِرَةَ وَ يَرْجُوا رَحْمَةَ رَبِّهِ‌ ... إِنَّما يَتَذَكَّرُ أُولُوا الْأَلْبابِ.

زمر (39) 8 و 9

320. خوف از آخرت و اميد به خداوند، از نشانه‌هاى علم و معرفت:

أَمَّنْ هُوَ قانِتٌ آناءَ اللَّيْلِ ساجِداً وَ قائِماً يَحْذَرُ الْآخِرَةَ وَ يَرْجُوا رَحْمَةَ رَبِّهِ قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَ الَّذِينَ لا يَعْلَمُونَ‌ ....

زمر (39) 9

321. دعاى انبياى الهى در پيشگاه خداوند، همراه با خوف و رجا:

... إِنَّهُمْ كانُوا ... وَ يَدْعُونَنا رَغَباً وَ رَهَباً وَ كانُوا لَنا خاشِعِينَ. [1]

انبياء (21) 90

322. برخاستن از خوابگاه جهت تهجّد و راز و نياز با خدا همراه با خوف و رجا، از اوصاف مؤمنان به آيات الهى:

إِنَّما يُؤْمِنُ بِآياتِنَا الَّذِينَ‌ ... تَتَجافى‌ جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضاجِعِ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفاً وَ طَمَعاً ....

سجده (32) 15 و 16

آثار خوف و رجا

1. از زمره محسنان‌

323. خوف آميخته با اميد هنگام نيايش به درگاه الهى، زمينه‌ساز قرار گرفتن در زمره محسنان:

... وَ ادْعُوهُ خَوْفاً وَ طَمَعاً إِنَّ رَحْمَتَ اللَّهِ قَرِيبٌ مِنَ الْمُحْسِنِينَ.

اعراف (7) 56

2. استجابت دعا

324. خوف از خدا و اميد به او، زمينه‌ساز استجابت دعا و جلب مواهب الهى:

فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَ وَهَبْنا لَهُ يَحْيى‌ وَ أَصْلَحْنا لَهُ زَوْجَهُ إِنَّهُمْ كانُوا ... وَ يَدْعُونَنا رَغَباً وَ رَهَباً ....

انبياء (21) 90

3. بهره‌مندى از رحمت خداوند

325. خوف آميخته با اميد در نيايش با خدا، زمينه‌ساز جلب رحمت الهى:

... وَ ادْعُوهُ خَوْفاً وَ طَمَعاً إِنَّ رَحْمَتَ اللَّهِ قَرِيبٌ مِنَ الْمُحْسِنِينَ.

اعراف (7) 56

4. تقرّب بيشتر

326. اميد به رحمت خدا و بيم از عذاب او، برانگيزاننده مقرّبان الهى به يافتن وسيله‌اى براى تقرّب بيشتر:

أُولئِكَ الَّذِينَ يَدْعُونَ يَبْتَغُونَ إِلى‌ رَبِّهِمُ‌

[1] . بنا بر قولى ضمير «إنّهم» به انبياى ذكر شده در آيات پيشين برمى‌گردد. (مجمع‌البيان، ج 7- 8، ص 97)