responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : فرهنگ قرآن نویسنده : مرکز فرهنگ و معارف قرآن    جلد : 13  صفحه : 174

48. مسافر

125. نماياندن برق آسمانى از سوى خدا، به منظور ايجاد خوف و رجا در مسافران:

هُوَ الَّذِي يُرِيكُمُ الْبَرْقَ خَوْفاً وَ طَمَعاً ... [1]

رعد (13) 12

49. مشركان‌

126. خوف ايجاد شده در دل مشركان جنگ احد، عامل شكست آنان:

سَنُلْقِي فِي قُلُوبِ الَّذِينَ كَفَرُوا الرُّعْبَ بِما أَشْرَكُوا بِاللَّهِ ما لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطاناً ... وَ لَقَدْ صَدَقَكُمُ اللَّهُ وَعْدَهُ إِذْ تَحُسُّونَهُمْ بِإِذْنِهِ حَتَّى إِذا فَشِلْتُمْ وَ تَنازَعْتُمْ فِي الْأَمْرِ وَ عَصَيْتُمْ مِنْ بَعْدِ ما أَراكُمْ ما تُحِبُّونَ‌ ....

آل‌عمران (3) 151 و 152

127. خوف مشركان قريش، هنگام برپايى قيامت:

وَ لَوْ تَرى‌ إِذْ فَزِعُوا فَلا فَوْتَ وَ أُخِذُوا مِنْ مَكانٍ قَرِيبٍ. [2]

سبأ (34) 51

128. خوف شديد و بى‌تابى مشركان، هنگام فرارسيدن مرگ:

وَ لَوْ تَرى‌ إِذْ فَزِعُوا فَلا فَوْتَ وَ أُخِذُوا مِنْ مَكانٍ قَرِيبٍ. [3]

سبأ (34) 51

129. خوف مشركان قريش به هنگام مرگ يا قيامت، سبب ايمان آوردن آنان به قرآن:

وَ لَوْ تَرى‌ إِذْ فَزِعُوا فَلا فَوْتَ وَ أُخِذُوا مِنْ مَكانٍ قَرِيبٍ‌ وَ قالُوا آمَنَّا بِهِ‌ ....

سبأ (34) 51 و 52

130. شرك مشركان عامل انداخته شدن ترس در دل آنها از سوى خدا:

سَنُلْقِي فِي قُلُوبِ الَّذِينَ كَفَرُوا الرُّعْبَ بِما أَشْرَكُوا بِاللَّهِ ما لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطاناً وَ مَأْواهُمُ النَّارُ وَ بِئْسَ مَثْوَى الظَّالِمِينَ.

آل‌عمران (3) 151

131. تعجّب ابراهيم عليه السلام از نترسيدن مشركان، از شرك خويش:

وَ كَيْفَ أَخافُ ما أَشْرَكْتُمْ وَ لا تَخافُونَ أَنَّكُمْ أَشْرَكْتُمْ بِاللَّهِ ما لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ عَلَيْكُمْ سُلْطاناً ....

انعام (6) 81

132. صحنه برپايى قيامت براى مكذّبان معاد، صحنه‌اى هراس‌انگيز:

قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ واجِفَةٌ يَقُولُونَ أَ إِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحافِرَةِ أَ إِذا كُنَّا عِظاماً نَخِرَةً. [4]

نازعات (79) 8 و 10 و 11

50. ملائكه‌

133. هراسان بودن فرشتگان الهى، از خشيت خدا:

وَ قالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمنُ وَلَداً سُبْحانَهُ بَلْ عِبادٌ مُكْرَمُونَ‌ يَعْلَمُ ما بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ ما خَلْفَهُمْ وَ لا يَشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضى‌ وَ هُمْ مِنْ خَشْيَتِهِ مُشْفِقُونَ. [5]

انبياء (21) 26 و 28

134. خوف فرشتگان از خداوند، عامل سوق‌دهنده آنان به تسبيح او:

وَ يُسَبِّحُ‌ ... وَ الْمَلائِكَةُ مِنْ خِيفَتِهِ‌ ....

رعد (13) 13


[1] . امام رضا عليه السلام درباره آيه شريفه فرمود: برق، مايه ترس‌براى مسافران است. (تفسير نورالثقلين، ج 2، ص 489، ح 52)

[2] . مقصود از ضمير «فزعوا» مشركان قريش است. (الميزان، ج 16، ص 390)

[3] . درباره زمان فزع مشركان احتمالاتى وجود دارد كه يكى از آنها مشاهده عذاب الهى هنگام مرگ است. (مجمع‌البيان، ج 7-/ 8، ص 621)

[4] . «واجفة» بنا بر قولى، به معناى خائفه و «ترسان» است. (همان، ج 9-/ 10، ص 653)

[5] . «ولداً» يعنى از ميان ملائكه فرزند گرفت. (همان، ج 7-/ 8، ص 71)

نام کتاب : فرهنگ قرآن نویسنده : مرکز فرهنگ و معارف قرآن    جلد : 13  صفحه : 174
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست