responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : فرهنگ قرآن نویسنده : مرکز فرهنگ و معارف قرآن    جلد : 13  صفحه : 151

58. سوگند مؤكّد خداوند، به غروب خورشيد:

فَلا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ.

انشقاق (84) 16

59. غروب خورشيد در نقطه پايانى سفر ذوالقرنين به جانب مغرب، چونان فرورفتن آن در چشمه‌اى تيره‌فام، در نظر او:

حَتَّى إِذا بَلَغَ مَغْرِبَ الشَّمْسِ وَجَدَها تَغْرُبُ فِي عَيْنٍ حَمِئَةٍ ... [1]

كهف (18) 86

60. تصوّر غروب خورشيد در دريا، موجب نااميدى ذى‌القرنين از وجود آبادانى در ماوراى نقطه پايانى سفرش به مغرب:

حَتَّى إِذا بَلَغَ مَغْرِبَ الشَّمْسِ وَجَدَها تَغْرُبُ فِي عَيْنٍ حَمِئَةٍ وَ وَجَدَ عِنْدَها قَوْماً قُلْنا يا ذَا الْقَرْنَيْنِ إِمَّا أَنْ تُعَذِّبَ وَ إِمَّا أَنْ تَتَّخِذَ فِيهِمْ حُسْناً. [2]

كهف (18) 86

61. سان ديدن سليمان عليه السلام از اسبهاى جنگى تا هنگام غروب خورشيد:

وَ وَهَبْنا لِداوُدَ سُلَيْمانَ نِعْمَ الْعَبْدُ إِنَّهُ أَوَّابٌ‌ إِذْ عُرِضَ عَلَيْهِ بِالْعَشِيِّ الصَّافِناتُ الْجِيادُ فَقالَ إِنِّي أَحْبَبْتُ حُبَّ الْخَيْرِ عَنْ ذِكْرِ رَبِّي حَتَّى تَوارَتْ بِالْحِجابِ.

ص (38) 30 و 31 و 32

فرجام خورشيد

62. عمر خورشيد، محدود و تمام شدنى:

اللَّهُ الَّذِي‌ ... وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ‌ ... كُلٌّ يَجْرِي لِأَجَلٍ مُسَمًّى‌ ....

رعد (13) 2

أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ‌ ... وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ‌ ... كُلٌّ يَجْرِي إِلى‌ أَجَلٍ مُسَمًّى‌ ....

لقمان (31) 29

... وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ‌ ... كُلٌّ يَجْرِي لِأَجَلٍ مُسَمًّى‌ ....

فاطر (35) 13

... وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ‌ ... كُلٌّ يَجْرِي لِأَجَلٍ مُسَمًّى‌ ....

زمر (39) 5

نيز--) همين مدخل، خورشيد و ماه‌

فروزندگى خورشيد

63. فروزندگى خورشيد، از سوى خداوند:

هُوَ الَّذِي جَعَلَ الشَّمْسَ ضِياءً ....

يونس (10) 5

... وَ جَعَلَ الشَّمْسَ سِراجاً.

نوح (71) 16

وَ جَعَلْنا سِراجاً وَهَّاجاً.

نبأ (78) 13

64. فروزندگى خورشيد، جلوه‌اى از ربوبيّت خداوند:

إِنَّ رَبَّكُمُ‌ ... اللَّهُ رَبُّكُمْ‌ ... هُوَ الَّذِي جَعَلَ الشَّمْسَ ضِياءً ....

يونس (10) 3 و 5

65. تشويق خداوند به تفكّر، در فروزندگى خورشيد،

أَ لَمْ تَرَوْا كَيْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَماواتٍ طِباقاً ... وَ جَعَلَ الشَّمْسَ سِراجاً.

نوح (71) 15 و 16

66. مطالعه فروزندگى خورشيد، نشانه دانشورى، فهم و درك آيات الهى:

هُوَ الَّذِي جَعَلَ الشَّمْسَ ضِياءً ... يُفَصِّلُ الْآياتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ.

يونس (10) 5


[1] . منظور از «فرو رفتن خورشيد در چشمه‌اى گل‌آلود و لجن» اين است كه در نظر ذوالقرنين چنين مى‌آمد كه در آن چشمه فرو مى‌رود، نه اينكه حقيقتاً چنين باشد. (روح‌المعانى، ج 9، جزء 16، ص 46؛ الميزان، ج 13، ص 360)

[2] . مقصود از «وجدها تغرب ...» اين است كه ذى‌القرنين پس از توقّف در ساحل دريا از وجود خشكى و آبادانى در ماوراى نقطه سفرش قطع اميد كرد، گويا خورشيد در دريا غروب مى‌كرد، چون افق بر دريا منطبق شده بود. (الميزان، ج 13، ص 360)

نام کتاب : فرهنگ قرآن نویسنده : مرکز فرهنگ و معارف قرآن    جلد : 13  صفحه : 151
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست