[1] . «سراج» يعنى چراغ كه خداوند خورشيد را چراغ جهان قرار داد.
(مجمعالبيان، ج 9- 10، ص 546)
[2] . «ضياء» از نور قوىتر است. (الكشّاف، ج 2، ص 329)
[3] . «جمع الشمس و القمر» به معناى چسبيدن ماه به خورشيد است. اين
چسبيدن به سبب اختلال و جاذبهاى است كه خداوند نظام منظومه شمسى را براساس آن
قرار داده است. (تفسير التحريروالتنوير، ج 14، جزء 29، ص 345)
[4] . «غسق» به معناى ظلمت و تاريكى و آن، وقت نمازعشاست.
(الكشّاف، ج 2، ص 686)
[5] . گروهى گفتهاند: «لدلوك الشّمس» به معناى زوال خورشيد است.
(مجمعالبيان، ج 5-/ 6، ص 669)