5. مسكنت‌

5. مسكنت بنى‌اسرائيل، در پى برخورد خشونت‌آميز آنان با انبيا:

. وَ ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الْمَسْكَنَةُ ذلِكَ بِأَنَّهُمْ كانُوا ... وَ يَقْتُلُونَ الْأَنْبِياءَ بِغَيْرِ حَقٍ‌ ....

آل‌عمران (3) 112

اجتناب از خشونت‌

6. پيامبر صلى الله عليه و آله، داراى اخلاقى خوش و به دور از خشونت:

فَبِما رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ وَ لَوْ كُنْتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ‌ ....

آل‌عمران (3) 159

7. پيامبر صلى الله عليه و آله، مأمور برحذر بودن از رد درخواست گدايان و راندن خشونت‌آميز آنان از خود:

وَ أَمَّا السَّائِلَ فَلا تَنْهَرْ.

ضحى (93) 10

8. ترغيب به خوش خلقى و پرهيز از خشونت، در رفتارهاى اجتماعى:

فَبِما رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ وَ لَوْ كُنْتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ‌ ....

آل‌عمران (3) 159

9. موسى عليه السلام، نهى‌كننده فرعون از خشونت، نسبت به بنى‌اسرائيل:

فَأْتِياهُ فَقُولا إِنَّا رَسُولا رَبِّكَ فَأَرْسِلْ مَعَنا بَنِي إِسْرائِيلَ وَ لا تُعَذِّبْهُمْ‌ ....

طه (20) 47

10. پيامبر صلى الله عليه و آله مأمور اجتناب از رفتار خشونت‌آميز با يتيمان:

فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلا تَقْهَرْ.

ضحى (93) 9

11. اجتناب مؤمنان مجاهد از خشونت با اظهاركننده اسلام، فرمان الهى به آنان:

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذا ضَرَبْتُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَتَبَيَّنُوا وَ لا تَقُولُوا لِمَنْ أَلْقى‌ إِلَيْكُمُ السَّلامَ لَسْتَ مُؤْمِناً تَبْتَغُونَ عَرَضَ الْحَياةِ الدُّنْيا فَعِنْدَ اللَّهِ مَغانِمُ كَثِيرَةٌ كَذلِكَ كُنْتُمْ مِنْ قَبْلُ فَمَنَّ اللَّهُ عَلَيْكُمْ فَتَبَيَّنُوا إِنَّ اللَّهَ كانَ بِما تَعْمَلُونَ خَبِيراً. [1]

نساء (4) 94

عوامل اجتناب از خشونت‌

1. توجّه به ربوبيّت خدا

12. توجّه به ربوبيّت خداوند، در آگاهى از اعمال انسان و بهره‌مندى از آمرزش وى، عامل اجتناب از برخورد خشونت‌آميز با والدين:

وَ قَضى‌ رَبُّكَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِيَّاهُ وَ بِالْوالِدَيْنِ إِحْساناً إِمَّا يَبْلُغَنَّ عِنْدَكَ الْكِبَرَ أَحَدُهُما أَوْ كِلاهُما فَلا تَقُلْ لَهُما أُفٍّ وَ لا تَنْهَرْهُما وَ قُلْ لَهُما قَوْلًا كَرِيماً رَبُّكُمْ أَعْلَمُ بِما فِي نُفُوسِكُمْ إِنْ تَكُونُوا صالِحِينَ فَإِنَّهُ كانَ لِلْأَوَّابِينَ غَفُوراً.

اسراء (17) 23 و 25

2. توجّه به عطاياى خدا

13. توجّه به عطاياى الهى، سبب اجتناب از برخورد خشونت‌آميز با سائل:

أَ لَمْ يَجِدْكَ يَتِيماً فَآوى‌ وَ وَجَدَكَ ضَالًّا فَهَدى‌ وَ وَجَدَكَ عائِلًا فَأَغْنى‌ فَأَمَّا الْيَتِيمَ‌

[1] . در شأن نزول آيه آمده است: پيامبر صلى الله عليه و آله سپاهى را براى‌جنگ با اهل فدك فرستاد. شخصى به نام مرداس اظهار ايمان و اسلام كرد. اصحاب پيامبر او را سنگ‌باران كرده، كشتند و وسايلى كه همراه او بود گرفتند. آنگاه خداوند اين آيه را فرستاد. (جامع‌البيان، ج 4، جزء 5، ص 94)