خاشِعُونَ‌ الَّذِينَ يَرِثُونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فِيها خالِدُونَ.

مؤمنون (23) 1 و 2 و 11

18. خشوع مؤمنان از اهل‌كتاب، موجب بهره‌مندى آنان از پاداش پروردگار:

وَ إِنَّ مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ لَمَنْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ ما أُنْزِلَ إِلَيْكُمْ وَ ما أُنْزِلَ إِلَيْهِمْ خاشِعِينَ لِلَّهِ‌ ... أُولئِكَ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ‌ ....

آل‌عمران (3) 199

خاشعان‌

اوصاف خاشعان‌

19. خاشعان به درگاه الهى، مناجات‌كنندگان با حال خوف و رجا:

... وَ يَدْعُونَنا رَغَباً وَ رَهَباً وَ كانُوا لَنا خاشِعِينَ.

انبياء (21) 90

20. خاشعان، معتقد به لقاى پروردگار و بازگشت به سوى او:

... الْخاشِعِينَ‌ الَّذِينَ يَظُنُّونَ أَنَّهُمْ مُلاقُوا رَبِّهِمْ وَ أَنَّهُمْ إِلَيْهِ راجِعُونَ.

بقره (2) 45 و 46

21. خاشعان به درگاه الهى، خوددارى‌كننده از هرگونه معامله با آيات خداوند:

... خاشِعِينَ لِلَّهِ لا يَشْتَرُونَ بِآياتِ اللَّهِ ثَمَناً قَلِيلًا ....

آل‌عمران (3) 199

22. خاشعان به درگاه الهى، پيشگامان در اجراى كارهاى خير:

إِنَّهُمْ كانُوا يُسارِعُونَ فِي الْخَيْراتِ‌ ... وَ كانُوا لَنا خاشِعِينَ.

انبياء (21) 90

23. خاشعان به درگاه الهى، به دور از ضايع كردن نماز، پيروى هواى نفس و گمراهى:

أُولئِكَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبِيِّينَ مِنْ ذُرِّيَّةِ آدَمَ وَ مِمَّنْ حَمَلْنا مَعَ نُوحٍ وَ مِنْ ذُرِّيَّةِ إِبْراهِيمَ وَ إِسْرائِيلَ وَ مِمَّنْ هَدَيْنا وَ اجْتَبَيْنا إِذا تُتْلى‌ عَلَيْهِمْ آياتُ الرَّحْمنِ خَرُّوا سُجَّداً وَ بُكِيًّا فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضاعُوا الصَّلاةَ وَ اتَّبَعُوا الشَّهَواتِ فَسَوْفَ يَلْقَوْنَ غَيًّا.

مريم (19) 58 و 59

مصاديق خاشعان‌

1. ابراهيم عليه السلام‌

24. ابراهيم عليه السلام، از خاشعان در برابر آيات‌الرّحمان:

وَ اذْكُرْ فِي الْكِتابِ إِبْراهِيمَ‌ ... أُولئِكَ الَّذِينَ‌ ... إِذا تُتْلى‌ عَلَيْهِمْ آياتُ الرَّحْمنِ خَرُّوا سُجَّداً وَ بُكِيًّا.

مريم (19) 41 و 58

25. ابراهيم عليه السلام، از خاشعان در برابر خدا:

... إِنَّ إِبْراهِيمَ لَأَوَّاهٌ‌ ... [1]

توبه (9) 114

إِنَّ إِبْراهِيمَ‌ ... أَوَّاهٌ مُنِيبٌ.

هود (11) 75

وَ لَقَدْ آتَيْنا إِبْراهِيمَ رُشْدَهُ‌ ... وَ كانُوا لَنا خاشِعِينَ.

انبياء (21) 51 و 90

26. خشوع ابراهيم عليه السلام به درگاه الهى، زمينه‌ساز بهره‌مندى وى از حمايت ويژه خداوند، در نجات آن حضرت از آتش:

قُلْنا يا نارُ كُونِي بَرْداً وَ سَلاماً عَلى‌ إِبْراهِيمَ‌ وَ نَجَّيْناهُ‌ ... وَ كانُوا لَنا خاشِعِينَ.

انبياء (21) 69 و 71 و 90

27. خشوع ابراهيم عليه السلام، زمينه‌ساز بهره‌مندى وى از مقام پيشوايى و دريافت وحى، جهت اداى وظايف:

... وَ سَلاماً عَلى‌ إِبْراهِيمَ‌ وَ جَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً

[1] . بنا بر قولى «أوّاه» به معناى خاشع متضرّع است. (مجمع‌البيان، ج 5- 6، ص 116)