تَأْكُلُوا مِنْ بُيُوتِكُمْ‌ .... [1]

نور (24) 61

خروج از خانه‌

171. عدم جواز خروج زنان مطلّقه از خانه، در ايّام عدّه:

يا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذا طَلَّقْتُمُ النِّساءَ فَطَلِّقُوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ وَ أَحْصُوا الْعِدَّةَ ... لا تُخْرِجُوهُنَّ مِنْ بُيُوتِهِنَ‌ .... [2]

طلاق (65) 1

نيز--) همين مدخل، خانه شوهر و هجرت از خانه‌

دلبستگى به خانه‌

172. علاقه و دلبستگى به خانه و زندگى، موجب فرار از جهاد:

قُلْ إِنْ كانَ آباؤُكُمْ وَ أَبْناؤُكُمْ وَ إِخْوانُكُمْ وَ أَزْواجُكُمْ وَ عَشِيرَتُكُمْ وَ أَمْوالٌ اقْتَرَفْتُمُوها وَ تِجارَةٌ تَخْشَوْنَ كَسادَها وَ مَساكِنُ تَرْضَوْنَها أَحَبَّ إِلَيْكُمْ مِنَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ جِهادٍ فِي سَبِيلِهِ‌ ....

توبه (9) 24

173. محبوبيّت غير خدا و پيامبر و رويگردانى از جهاد، به علّت علقه و دلبستگى به خانه و زندگى، مورد تهديد خداوند:

قُلْ إِنْ كانَ‌ ... وَ مَساكِنُ تَرْضَوْنَها أَحَبَّ إِلَيْكُمْ مِنَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ جِهادٍ فِي سَبِيلِهِ فَتَرَبَّصُوا حَتَّى يَأْتِيَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ‌ ....

توبه (9) 24

174. دلبستگى به خانه و زندگى، موجب ترجيح دادن به خدا:

قُلْ إِنْ كانَ‌ ... وَ مَساكِنُ تَرْضَوْنَها أَحَبَّ إِلَيْكُمْ مِنَ اللَّهِ‌ ....

توبه (9) 24

175. دلبستگى به خانه و زندگى، موجب ترجيح دادن به پيامبر صلى الله عليه و آله:

قُلْ إِنْ كانَ‌ ... وَ مَساكِنُ تَرْضَوْنَها أَحَبَّ إِلَيْكُمْ‌ ...

وَ رَسُولِهِ‌ ....

توبه (9) 24

176. ترجيح و دلبستگى به خانه و زندگى، نسبت به خدا و پيامبر صلى الله عليه و آله و جهاد در راه خدا، موجب فسق و محروميّت از هدايت الهى:

قُلْ إِنْ كانَ‌ ... وَ مَساكِنُ تَرْضَوْنَها أَحَبَّ إِلَيْكُمْ مِنَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ جِهادٍ فِي سَبِيلِهِ‌ ... وَ اللَّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفاسِقِينَ.

توبه (9) 24

سقف خانه‌

177. توانايى خداوند بر ساختن خانه‌هايى با سقفهاى نقره‌اى براى كافران:

وَ لَوْ لا أَنْ يَكُونَ النَّاسُ أُمَّةً واحِدَةً لَجَعَلْنا لِمَنْ يَكْفُرُ بِالرَّحْمنِ لِبُيُوتِهِمْ سُقُفاً مِنْ فِضَّةٍ ....

زخرف (43) 33

178. عبور عزير عليه السلام، از شهرهايى با سقفهاى فرو ريخته شده خانه‌هاى آن:

أَوْ كَالَّذِي مَرَّ عَلى‌ قَرْيَةٍ وَ هِيَ خاوِيَةٌ عَلى‌ عُرُوشِها ....

بقره (2) 259

فرار از خانه‌

179. فرار مترفان ستمگر از خانه‌هاى خود، هنگام احساس نزول عذاب:

فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنا إِذا هُمْ مِنْها يَرْكُضُونَ‌ لا تَرْكُضُوا وَ ارْجِعُوا إِلى‌ ما أُتْرِفْتُمْ فِيهِ وَ مَساكِنِكُمْ‌ ....

انبياء (21) 12 و 13

[1] . «من بيوتكم» يعنى از خانه‌هاى همسران و .... (الكشّاف، ج 3، ص 257)

[2] . از امام عليه السلام سؤال شد كه زن طلاق داده شده در كجا عدّه نگه دارد؟ فرمود: در خانه‌اش و از آن خارج نشود. (تفسير نورالثقلين، ج 5، ص 350، ح 15)