يُؤْذَنَ لَكُمْ إِلى‌ طَعامٍ غَيْرَ ناظِرِينَ إِناهُ وَ لكِنْ إِذا دُعِيتُمْ فَادْخُلُوا فَإِذا طَعِمْتُمْ فَانْتَشِرُوا وَ لا مُسْتَأْنِسِينَ لِحَدِيثٍ إِنَّ ذلِكُمْ كانَ يُؤْذِي النَّبِيَّ فَيَسْتَحْيِي مِنْكُمْ وَ اللَّهُ لا يَسْتَحْيِي مِنَ الْحَقِ‌ ...

إِنَّ الَّذِينَ يُؤْذُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ ....

احزاب (33) 53 و 57

خانه مكر

91. ويرانى خانه‌هاى مكر و توطئه، از ناحيه خداوند:

قَدْ مَكَرَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَأَتَى اللَّهُ بُنْيانَهُمْ مِنَ الْقَواعِدِ فَخَرَّ عَلَيْهِمُ السَّقْفُ مِنْ فَوْقِهِمْ‌ .... [1]

نحل (16) 26

خانه موكّل‌

92. جواز خوردن غذا از خانه موكّل براى وكيل آنها در اداره مال او، بدون اذن خواستن از وى:

لَيْسَ‌ ... عَلى‌ أَنْفُسِكُمْ أَنْ تَأْكُلُوا مِنْ بُيُوتِكُمْ‌ ... أَوْ ما مَلَكْتُمْ مَفاتِحَهُ‌ .... [2]

نور (24) 61

خانه‌نشينى‌

93. عدم نجات انسان از مرگ مقرّر، در صورت خانه‌نشينى و فرار از جنگ:

... يَقُولُونَ لَوْ كانَ لَنا مِنَ الْأَمْرِ شَيْ‌ءٌ ما قُتِلْنا هاهُنا قُلْ لَوْ كُنْتُمْ فِي بُيُوتِكُمْ لَبَرَزَ الَّذِينَ كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقَتْلُ إِلى‌ مَضاجِعِهِمْ‌ ....

آل‌عمران (3) 154

94. همسران پيامبر صلى الله عليه و آله، موظّف به نشستن در خانه‌هاى خود:

وَ قَرْنَ فِي بُيُوتِكُنَّ وَ لا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجاهِلِيَّةِ ....

احزاب (33) 33

خانه نوح‌

95. استغفار نوح عليه السلام براى مؤمنان وارد شده بر خانه خويش:

وَ قالَ نُوحٌ‌ ... رَبِّ اغْفِرْ لِي وَ لِوالِدَيَّ وَ لِمَنْ دَخَلَ بَيْتِيَ مُؤْمِناً ....

نوح (71) 26 و 28

خانه‌هاى ائمّه‌

--) همين مدخل، خانه‌هاى رفيع، مصاديق خانه‌هاى رفيع، خانه‌هاى ائمّه‌

خانه‌هاى ارم‌

96. خانه‌ها و كاخهاى رفيع سرزمين ارم، بى‌نظير در ميان تمام سرزمينها:

إِرَمَ ذاتِ الْعِمادِ الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُها فِي الْبِلادِ.

فجر (89) 7 و 8

خانه‌هاى اقامه‌كنندگان نماز

--) همين مدخل، خانه‌هاى رفيع، مصاديق خانه‌هاى رفيع، خانه‌هاى اقامه‌كنندگان نماز

[1] . از امام باقر صلى الله عليه و آله روايت شده كه مقصود از «فأتى اللّه‌بنيانهم من القواعد» اين است كه خدا خانه مكرشان را ويران كرد. (تفسير نورالثقلين، ج 3، ص 50، ح 68؛ تفسير قمى، ج 1، ص 384)

[2] . از امام صادق عليه السلام درباره «أو ما ملكتم مفاتحه» سؤال شد. فرمود: اين مانند آن است كه شخص، وكيلى دارد و اداره مال او در دست وى است. او مى‌تواند بدون اذن مالك از آن بخورد. (تفسير نورالثقلين، ج 3، ص 627، ح 255)