وَ النَّهارِ وَ الْفُلْكِ الَّتِي تَجْرِي فِي الْبَحْرِ بِما يَنْفَعُ النَّاسَ وَ ما أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ السَّماءِ مِنْ ماءٍ فَأَحْيا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها وَ بَثَّ فِيها مِنْ كُلِّ دَابَّةٍ وَ تَصْرِيفِ الرِّياحِ وَ السَّحابِ الْمُسَخَّرِ بَيْنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ.

بقره (2) 164

حيوانات از آيات خدا

--) همين مدخل، پراكندگى حيوانات، خلقت حيوانات، طبقه‌بندى حيوانات‌

حيوانات چنگال‌دار

24. چنگال (ناخن داشتن)، از ويژگيهاى دسته‌اى از حيوانات:

وَ عَلَى الَّذِينَ هادُوا حَرَّمْنا كُلَّ ذِي ظُفُرٍ ....

انعام (6) 146

حيوانات حرام گوشت‌

--) انعام و گوشت‌

حيوانات حلال گوشت‌

--) انعام و گوشت‌

حيوانات در حرم‌

25. لزوم امنيّت حيوانات در حرم و عدم جواز آزار آنها:

... وَ مَنْ دَخَلَهُ كانَ آمِناً .... [1]

آل‌عمران (3) 97

حيوانات در قيامت‌

--) همين مدخل، حشر حيوانات‌

حيوانات در كشتى نوح‌

--) همين مدخل، حفظ حيوانات‌

حيوانات و انسان‌

26. وابسته بودن زندگى حيوانات در زمين، به هستى و حيات انسان در آن:

وَ لَوْ يُؤاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِظُلْمِهِمْ ما تَرَكَ عَلَيْها مِنْ دَابَّةٍ وَ لكِنْ يُؤَخِّرُهُمْ إِلى‌ أَجَلٍ مُسَمًّى فَإِذا جاءَ أَجَلُهُمْ لا يَسْتَأْخِرُونَ ساعَةً وَ لا يَسْتَقْدِمُونَ. [2]

نحل (16) 61

وَ لَوْ يُؤاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِما كَسَبُوا ما تَرَكَ عَلى‌ ظَهْرِها مِنْ دَابَّةٍ وَ لكِنْ يُؤَخِّرُهُمْ إِلى‌ أَجَلٍ مُسَمًّى فَإِذا جاءَ أَجَلُهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ كانَ بِعِبادِهِ بَصِيراً.

فاطر (35) 45

حيوانات و حاكميّت خدا

27. همه حيوانات، تحت فرمان و حاكميّت خداوند:

... ما مِنْ دَابَّةٍ إِلَّا هُوَ آخِذٌ بِناصِيَتِها .... [3]

هود (11) 56

حيوانات وحشى‌

--) همين مدخل، حشر حيوانات و طبقه‌بندى حيوانات، وحشى‌

[1] . امام صادق عليه السلام فرمود: هر كس داخل حرم شود و هر حيوانى از وحوش و پرنده در آن داخل شود، در ايمن است تا از آن خارج گردد. (الكافى، ج 4، ص 226، ح 1؛ تفسير نورالثقلين، ج 1، ص 370، ح 267) گفتنى است كه جمله «من دخله كان آمنا» جمله خبريّه به معناى انشاء (امر) است‌

[2] . مقصود از «دابّة»، جنبندگان غير از انسان است. (تفسير التحريروالتنوير، ج 7، جزء 14، ص 188) از نابودى حيوانات با نابودى انسانها استفاده مى‌شود، زندگى حيوانات وابسته به زندگى انسان است‌

[3] . گرفتن جلوى سر و يا موهاى آن، كنايه از تسلّط وحاكميّت است‌