حيا به معناى انقباض و خوددارى نفس از زشتيها و ترك زشتيهاست.[1] البتّه حيا درباره ذات بارى بدين
معنا نيست، زيرا خداوند منزّه از چنين وصفى
[انقباض نفس]
است،[2] بلكه مقصود از حيا درباره خداوند
ترك قبيح است.[3] نقيض حيا، وقاحت است.[4] در اين مدخل از واژه «حيا» و مشتقّات آن و از آياتى كه معناى
حيا فهميده مىشود، استفاده شده است.
اهمّ عناوين: بىحيايى، حفظ حيا، حيا در خانواده، حياى مؤمنان و
نشانههاى حيا
ارزش حيا
1. ارزشمندى حيا و عفّت نفس، نسبت به بروز نيازمندى: