responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : فرهنگ قرآن نویسنده : مرکز فرهنگ و معارف قرآن    جلد : 12  صفحه : 218

حيا

حيا به معناى انقباض و خوددارى نفس از زشتيها و ترك زشتيهاست. [1] البتّه حيا درباره ذات بارى بدين معنا نيست، زيرا خداوند منزّه از چنين وصفى‌ [انقباض نفس‌] است، [2] بلكه مقصود از حيا درباره‌ خداوند ترك قبيح است. [3] نقيض حيا، وقاحت است. [4] در اين مدخل از واژه‌ «حيا» و مشتقّات آن و از آياتى كه معناى حيا فهميده مى‌شود، استفاده شده است.

اهمّ عناوين: بى‌حيايى، حفظ حيا، حيا در خانواده، حياى مؤمنان و نشانه‌هاى حيا

ارزش حيا

1. ارزشمندى حيا و عفّت نفس، نسبت به بروز نيازمندى:

لِلْفُقَراءِ الَّذِينَ أُحْصِرُوا ... يَحْسَبُهُمُ الْجاهِلُ أَغْنِياءَ مِنَ التَّعَفُّفِ تَعْرِفُهُمْ بِسِيماهُمْ لا يَسْئَلُونَ النَّاسَ إِلْحافاً ....

بقره (2) 273

2. مراعات حيا و عفّت، حتّى براى زنان سالخورده، امرى پسنديده:

وَ الْقَواعِدُ مِنَ النِّساءِ اللَّاتِي لا يَرْجُونَ نِكاحاً فَلَيْسَ عَلَيْهِنَّ جُناحٌ أَنْ يَضَعْنَ ثِيابَهُنَّ غَيْرَ


[1]

[2] 1 و. مفردات، ص 270، «حيى»

[3] . مجمع‌البيان، ج 1- 2، ص 165

[4] . همان، ص 163

نام کتاب : فرهنگ قرآن نویسنده : مرکز فرهنگ و معارف قرآن    جلد : 12  صفحه : 218
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست