حُورٌ مَقْصُوراتٌ فِي الْخِيامِ.
الرّحمن (55) 72
وَ حُورٌ عِينٌ.
واقعه (56) 22
20. حوريان بهشتى، همسرانى خمارچشم و مصون از دست هر بيگانه:
فِيهِنَّ قاصِراتُ الطَّرْفِ لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَ لا جَانٌّ. [1]
الرّحمن (55) 56
7. زيبايى
21. حوريان بهشتى، در اوج كمال و زيبايى:
وَ عِنْدَهُمْ قاصِراتُ الطَّرْفِ عِينٌ كَأَنَّهُنَّ بَيْضٌ مَكْنُونٌ. [2]
صافات (37) 48 و 49
فِيهِنَّ قاصِراتُ الطَّرْفِ لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَ لا جَانٌ كَأَنَّهُنَّ الْياقُوتُ وَ الْمَرْجانُ.
الرّحمن (55) 56 و 58
وَ حُورٌ عِينٌ كَأَمْثالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ.
واقعه (56) 22 و 23
22. حوريان بهشتى، زيبا و جذّاب، همچون ياقوت و مرجان:
23. اخلاق نيك و صورت زيباى حوريان بهشتى، جلوهاى از ربوبيّت پروردگار، نسبت به جنّ و انس:
فِيهِنَّ خَيْراتٌ حِسانٌ فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ حُورٌ مَقْصُوراتٌ فِي الْخِيامِ.
الرّحمن (55) 70 و 71 و 72
24. حوريان بهشتى، داراى بدنى سفيد و دلربا:
وَ عِنْدَهُمْ قاصِراتُ الطَّرْفِ عِينٌ كَأَنَّهُنَّ بَيْضٌ مَكْنُونٌ.
كَذلِكَ وَ زَوَّجْناهُمْ بِحُورٍ عِينٍ.
دخان (44) 54
مُتَّكِئِينَ عَلى سُرُرٍ مَصْفُوفَةٍ وَ زَوَّجْناهُمْ بِحُورٍ عِينٍ.
طور (52) 20
نيز--) همين مدخل، ويژگيهاى حورالعين، زيبايى چشم
8. شيفته شوهران
25. حوريان بهشتى، دلبسته و شيفته شوهران خويش:
فِيهِنَّ قاصِراتُ الطَّرْفِ لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَ لا جَانٌّ. [3]
وَ فُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ إِنَّا أَنْشَأْناهُنَّ إِنْشاءً فَجَعَلْناهُنَّ أَبْكاراً عُرُباً أَتْراباً. [4]
واقعه (56) 34-/ 37
9. عشوهگرى
26. طنّازى و عشوهگرى، ويژگى حوريان بهشتى:
وَ فُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ إِنَّا أَنْشَأْناهُنَّ إِنْشاءً فَجَعَلْناهُنَّ أَبْكاراً عُرُباً أَتْراباً. [5]
[1] . احتمال دارد «قاصرات الطرف» كنايه از چشم خمار باشد كه در نتيجه خمارى، پلكها به هم نزديك مىشود
[2] . از اينكه در بيان زيبايى حورالعين از تشبيه و مثال بهره گرفته شده، استفاده مىشود زيبايى ايشان برتر از وصف كردن و در نهايت كمال است
[3] . «قاصرات الطّرف» يعنى نگاهشان تنها به شوهرانشان است و به غير آنان نگاه نمىكنند. (الكشّاف، ج 4، ص 453)
[4] . «عُرُب» جمع «عَروب» است و «عروب» به زنى گفتهمىشود كه دوستدار يا عاشق شوهرش باشد. (القاموسالمحيط، ج 1، ص 252، «العُرب»)
[5] . برخى گفتهاند: «عُرُب»، زنان اهل غنج و ناز وكرشمهاند. (روحالمعانى، ج 15، جزء 27، ص 217)