مِنْ وَرَقِ الْجَنَّةِ وَ عَصى‌ آدَمُ رَبَّهُ فَغَوى‌.

طه (20) 120 و 121

4. گرايش به فرشته شدن‌

59. گرايش درونى حوّا عليها السلام به فرشته بودن، زمينه نفوذ شيطان در او:

وَ يا آدَمُ اسْكُنْ أَنْتَ وَ زَوْجُكَ الْجَنَّةَ ...

فَوَسْوَسَ لَهُمَا الشَّيْطانُ‌ ... وَ قالَ ما نَهاكُما رَبُّكُما عَنْ هذِهِ الشَّجَرَةِ إِلَّا أَنْ تَكُونا مَلَكَيْنِ أَوْ تَكُونا مِنَ الْخالِدِينَ‌ فَدَلَّاهُما بِغُرُورٍ فَلَمَّا ذاقَا الشَّجَرَةَ ....

اعراف (7) 19 و 20 و 22

عقيده حوّا عليها السلام‌

60. آمرزش خدا و رحمت وى، تنها عامل نجات از زيانكارى، به عقيده آدم و حوّا عليهما السلام:

وَ يا آدَمُ اسْكُنْ أَنْتَ وَ زَوْجُكَ الْجَنَّةَ ... قالا رَبَّنا ظَلَمْنا أَنْفُسَنا وَ إِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنا وَ تَرْحَمْنا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخاسِرِينَ.

اعراف (7) 19 و 23

عهد حوّا عليها السلام‌

--) همين مدخل، تعهّد حوّا عليها السلام‌

عهدشكنى حوّا عليها السلام‌

61. وفا نكردن آدم و حوّا عليهما السلام به عهد خويش با خدا، مبنى بر سپاسگزارى از او، در صورت اعطاى فرزند صالح به آنان:

هُوَ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ واحِدَةٍ وَ جَعَلَ مِنْها زَوْجَها لِيَسْكُنَ إِلَيْها فَلَمَّا تَغَشَّاها حَمَلَتْ حَمْلًا خَفِيفاً فَمَرَّتْ بِهِ فَلَمَّا أَثْقَلَتْ دَعَوَا اللَّهَ رَبَّهُما لَئِنْ آتَيْتَنا صالِحاً لَنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرِينَ‌ فَلَمَّا آتاهُما صالِحاً جَعَلا لَهُ شُرَكاءَ ....

اعراف (7) 189 و 190

غفلت حوّا عليها السلام‌

62. غفلت حوّا عليها السلام از خداوند و توجّه او به اسباب و عوامل طبيعى، پس از اعطاى فرزند به آنان:

فَلَمَّا آتاهُما صالِحاً جَعَلا لَهُ شُرَكاءَ فِيما آتاهُما فَتَعالَى اللَّهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ. [1]

اعراف (7) 190

فرزنددار شدن حوّا عليها السلام‌

--) همين مدخل، دعاى حوّا عليها السلام، شكرگزارى حوّا عليها السلام و غفلت حوّا عليها السلام‌

گرايشهاى حوّا عليها السلام‌

63. گرايش به جاودانگى در حوّا عليها السلام:

وَ يا آدَمُ اسْكُنْ أَنْتَ وَ زَوْجُكَ الْجَنَّةَ ...

فَوَسْوَسَ لَهُمَا الشَّيْطانُ‌ ... وَ قالَ ما نَهاكُما رَبُّكُما عَنْ هذِهِ الشَّجَرَةِ ... أَوْ تَكُونا مِنَ الْخالِدِينَ.

اعراف (7) 19 و 20

64. گرايش در حوّا عليها السلام براى قرار گرفتن در زمره فرشتگان:

وَ يا آدَمُ اسْكُنْ أَنْتَ وَ زَوْجُكَ الْجَنَّةَ ...

فَوَسْوَسَ لَهُمَا الشَّيْطانُ‌ ... وَ قالَ ما نَهاكُما رَبُّكُما عَنْ هذِهِ الشَّجَرَةِ إِلَّا أَنْ تَكُونا مَلَكَيْنِ‌ ....

اعراف (7) 19 و 20

[1] . در اينكه مرجع ضمير فاعلى در «جعلا له شركاء» چيست، دو احتمال وجود دارد: 1. پدر و مادر از نوع ايشان؛ 2. آدم و حوّا عليهما السلام، كه در اين صورت، منظور از شرك در آيه، توجّه به اسباب طبيعى در تربيت فرزند و بازماندن از اخلاص در توجّه تام به خداست. (الميزان، ج 8، ص 375- 376)