آلعمران (3) 19-/ 20 و 61 و 65 و 66 و 93 و 183؛ مائده (5) 17؛
انعام (6) 12-/ 14 و 17 و 19 و 46 و 47 و 50 و 56-/ 58 و 63-/ 65 و 71 و 91 و 148
و 150 و 164؛ اعراف (7) 33 و 71 و 73 و 103-/ 105 و 138 و 139 و 188 و 193 و 194 و
198؛ يونس (10) 31-/ 35 و 59 و 76-/ 78 و 104-/ 106؛ هود (11) 25 و 27-/ 31 و 84 و
88-/ 92؛ يوسف (12) 39 و 40؛ رعد (13) 16 و 33؛ اسراء (17) 51 و 89-/ 96؛ طه (20)
49 و 50 و 90 و 98؛ مؤمنون (23) 84-/ 90؛ قصص (28) 36 و 37 و 48 و 49 و 71-/ 73؛
روم (30) 40؛ سبأ (34) 24-/ 27؛ فاطر (35) 13 و 40؛ زمر (39) 38 و 43 و 44؛ غافر
(40) 28 و 38 و 42 و 43؛ فصلت (41) 9-/ 12؛ زخرف (43) 22-/ 24؛ احقاف (46) 8-/ 10؛
جمعه (62) 6 و 7؛ ملك (67) 23-/ 30؛ نوح (71) 1-/ 3 و 11-/ 16 و 23
277. جواز احتجاج در اعتقادات و مبانى دينى، از روى دليل و برهان:
[1] . امام صادق عليه السلام فرمود: مقصود از اين آيه، مردى است كه
به دليل سرپرستى اموال يتيم از كارهاى معيشتى خود باز مىماند، امّا اگر اموال
يتيم اندك بود، حقّ استفاده از آن را ندارد. (الكافى، ج 5، ص 130، ح 5؛ تفسير
نورالثقلين، ج 1، ص 446، ح 69)