[1] . آيه، درباره شخصى است كه با آب تطهير كرده بود و پيامبراكرم
صلى الله عليه و آله پس از نزول آيه به او فرمود: گوارا باد بر تو كه خداوند
دربارهات اين آيه را نازل كرد! (البرهان، ج 1، ص 465، ح 11)
[2] . در روايتى «يحبّون ان يتطهّروا»، «يحب المطّهّرين» به تطهير
با آب تفسير شده است. (مجمعالبيان، ج 5-/ 6، ص 111) بنا بر روايتى ديگر آيه
درباره اهل قبا است كه با آب طهارت مىكردند. (تفسير نورالثقلين، ج 2، ص 268، ح
348)
[3] . كلمات «فاطهّروا» و «ليطهّركم»، به ضميمه «فلمتجدوا ماءً»
افادهكننده حصول طهارت از جنابت به وسيله آب است
[4] . درباره «تطهّرن» سه احتمال وجود دارد: يكى به معناىشستن و
ديگرى به معناى وضو گرفتن و سومى به معناى غسل است. (مجمعالبيان، ج 1-/ 2، ص 563)
[5] . از جمله احكام قابل استفاده از آيه ياد شده اين است كه آب،
پاك و پاككننده است، زيرا طهارت و طهوريت آب از جمله انتفاع متعارف و مطلوب آن
است و آيه هم در مقام امتنان است، بنابراين شامل مورد ياد شده [طهارت و طهوريّت
آب] هم مىشود. (زبدةالبيان، ص 166)
[6] . لازمه مطهّر بودن آب، طهارت و پاكى ذاتى آن است
[7] . «طهور» به معناى چيزى است كه در ذات خود پاك و پاككننده نيز
باشد. (التّبيان، ج 7، ص 496)