الْآخِرَةَ وَ يَرْجُوا رَحْمَةَ رَبِّهِ‌ ....

زمر (39) 9

... وَ قَدْ كانُوا يُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ وَ هُمْ سالِمُونَ. [1]

قلم (68) 43

3150. وجوب قرار دادن اعضاى هفت‌گانه (پيشانى، دو كف دست، و سر زانوها و سر دو انگشت بزرگ پا) بر زمين، هنگام سجده:

وَ أَنَّ الْمَساجِدَ لِلَّهِ فَلا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَداً. [2]

جنّ (72) 18

3151. استحباب ذكر «سبحان ربىّ الاعلى‌» در سجده:

سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى. [3]

اعلى (87) 1

4. صلوات‌

3152. وجوب صلوات بر محمّد صلى الله عليه و آله در تشهد:

إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ‌ ... [4]

احزاب (33) 56

5. قرائت‌

3153. وجوب قرائت، در نماز:

أَقِمِ الصَّلاةَ لِدُلُوكِ الشَّمْسِ إِلى‌ غَسَقِ اللَّيْلِ وَ قُرْآنَ الْفَجْرِ إِنَّ قُرْآنَ الْفَجْرِ كانَ مَشْهُوداً. [5]

اسراء (17) 78

3154. لزوم اعتدال در صدا به هنگام قرائت نماز:

... وَ لا تَجْهَرْ بِصَلاتِكَ وَ لا تُخافِتْ بِها وَ ابْتَغِ بَيْنَ ذلِكَ سَبِيلًا.

اسراء (17) 110

3155. لزوم سكوت مأمومين هنگام قرائت قرآن امام جماعت:

وَ إِذا قُرِئَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُوا لَهُ وَ أَنْصِتُوا لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ. [6]

اعراف (7) 204

6. قصد قربت‌

3156. لزوم اقامه نماز به قصد قربت و نيّت خالص:

حافِظُوا عَلَى الصَّلَواتِ وَ الصَّلاةِ الْوُسْطى‌ وَ قُومُوا لِلَّهِ قانِتِينَ.

بقره (2) 238

إِنَّ الْمُنافِقِينَ يُخادِعُونَ اللَّهَ وَ هُوَ خادِعُهُمْ وَ إِذا قامُوا إِلَى الصَّلاةِ قامُوا كُسالى‌ يُراؤُنَ النَّاسَ‌ ....

نساء (4) 142

قُلْ إِنَّ صَلاتِي‌ ... لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ.

انعام (6) 162

وَ ما أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ حُنَفاءَ وَ يُقِيمُوا الصَّلاةَ وَ يُؤْتُوا الزَّكاةَ

[1] . امر به سجود، مفيد وجوب آنها است. (كنزالعرفان، ج 1، ص 124 و 126)

[2] . بنا بر قولى، مقصود از «المساجد» اعضاى هفت‌گانه‌انسان را است كه به وسيله آنها سجده مى‌شود و اين قول به واسطه سخن پيامبر صلى الله عليه و آله تأييد مى‌گردد كه فرمود: مأمور شدم كه با هفت عضو سجده كنم. (زبدةالبيان، ص 126)

[3] . روايت شده هنگامى كه آيه ياد شده نازل شد، پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: آن را در سجده قرار دهيد. (تفسير نورالثقلين، ج 5، ص 554، ح 9)

[4] . ظاهر «صلوا» دالّ بر وجوب است و احتمال دارد مقصود از اين وجوب [صلوات‌] همان صلواتى باشد كه جزء تشهد است. (زبدةالبيان، ص 131)

[5] . «قرآن الفجر» مفعول «اقم» و عطف به «الصلاة» است لذاهمان‌گونه كه نماز، متعلق امر و واجب است، قرائت هم متعلق همان امر و واجب است و مؤيد اين برداشت، سخن بعضى از مفسران است كه گفته‌اند: «قرآن الفجر» دلالت دارد بر اينكه نماز جز با قرائت محقق نمى‌شود، زيرا در آن امر شده كه اقامه نماز همراه با قرائت باشد و حتى به نماز [صبح‌] قرائت اطلاق شده است. (مجمع‌البيان، ج 5- 6، ص 670)

[6] . نقل شده: برخى مسلمانان، هنگام نماز جماعت صحبت مى‌كردند آيه شريفه نازل شد و دستور داد كه در حال نماز به قرائت امام جماعت گوش فرادهند. (زبدةالبيان، ص 186)