[1] . امام صادق عليه السلام در پاسخ به پرسش از معناى آيه ياد
شده، حلّيّت جنين را با شرط مذكور از مصاديق «أحلّت ...» دانسته است. (تفسير
نورالثقلين، ج 1، ص 583، ح 10)
[2] . اين آيه دلالت دارد بر وجوب كفايى جهاد، زيرا اگر جهاد واجب
عينى بود، در اين صورت، تاركان بدون عذر جهاد، مستحقّ هيچ اجر و پاداشى نبودند، در
حالى كه مىگويند: آنها هم بهرهمند از پاداش هستند. (مجمعالبيان، ج 3-/ 4، ص
148)
[3] . برخى مفسّران گفتهاند: معناى آيه اين است كه همه مؤمنان
نبايد روانه جنگ شوند و پيامبر صلى الله عليه و آله را در مدينه تنها بگذارند،
بلكه عدّهاى بايد بمانند تا در [دين] تفقّه كنند و جهادكنندگان را انذار نمايند.
(التّبيان، ج 5، ص 321)