وَ لا تُصَعِّرْ خَدَّكَ لِلنَّاسِ وَ لا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ
[1] . براساس شأن نزول است كه گروهى از مسلمانان عازم جنگ، به يك
نفر برخورد كردند و او به آنان سلام كرد و شهادتين گفت، اما مسلمانان او را كشتند.
(مجمع البيان، ج 3- 4، ص 145)
[2] . آيات شريفه بر حسن اوصاف وجودى و تأثير آنها در كمال ايمان
دلالت دارد، بنابراين اتّصاف به آنها لازم است. (زبدةالبيان، ص 523)