[1] . بنا بر قولى، مقصود از ايذاى خدا، سخنان ناحق دربارهاو و
شريك پنداشتن براى او و الحاد در اسما و صفات او است. (الكشّاف، ج 3، ص 559؛
مجمعالبيان، ج 7-/ 8، ص 579)
[2] . بنا بر قولى، اذيّت درباره زن و مرد مجرّد است كه مرتكب زنا
شده باشند و مقصود از اذيّت، سرزنش و توبيخ زبانى است و جمهور مفسّران معتقدند كه
اين آيه به حدّ تعيين شده در سوره نور نسخ شده است. (مجمعالبيان، ج 3-/ 4، ص 35)
[3] . چون در آيه پيشين، حكم زن زناكار بيان شده، آيه مذكور درباره
غير زنان است، و مقصود از «اللّذان» مىتواند كسانى باشد كه مرتكب لواط مىشوند.
(همان، ص 34)